مسیحیان از تمام فرقه‌ها و فرهنگ‌ها، جشن‌ها و اعیاد به‌خصوصی را در تقویم‌های خود تعیین کرده و گرامی می‌دارند. برخی از این اعیاد، مثل کریسمس یا عید قیام، جشن‌های مهمی هستند و مربوط به مهم‌ترین وقایع زندگی مسیح می‌باشند. دیگر عیدها، می‌توانند مختص یک فرقه، فرهنگ یا کلیسایی خاص باشند. در این سری مقالات، در تلاش خواهیم بود تا برخی از مشهورترین اعیاد (نه مهم‌ترین عیدها از نظر الهیاتی!) و ویژگی‌های آنها را بدون هرگونه جانب‌داری، بررسی کنیم.
عید میکائیل اکنون دیگر یکی از جشن‌های اصلی مسیحیت نیست، اما در دوران قرون وسطی، این عید را با تمام توان جشن می‌گرفتند، زیرا علامت پایان سال کشاورزی و آغاز سال کشاورزی جدیدی بود؛ یعنی زمانی که بخشدار منطقه به حساب و کتاب مالیات‌ها رسیدگی می‌کرد. بنابراین، تاریخ این عید تأثیر به‌سزایی بر تقویم آن دوران داشت. گرچه این عید به‌ندرت در تقویم‌ها نشانه‌گذاری می‌شود، اما هنوز هم می‌توان این تأثیر شگرف را در تقویم بسیاری از جوامع انگلیسی‌زبان مشاهده کرد. این تأثیر را می‌توان به‌طور خاص در بخش‌های مالی، قضایی و آموزشی این جوامع مشاهده کرد. برای مثال، ترم پاییزه در بسیاری از دانشگاه‌های بریتانیا و کشورهای مشترک‌المنافع بر اساس این عید نامگذاری شده است. حتی یکی از فصل‌های سال قانونی در بریتانیا نیز به همین نام خوانده می‌شود. تاریخ سنتی عید میکائیل، یعنی ۲۹ سپتامبر، روزی است که دیوان عالی ایالات‌متحده، سال کاری خود را آغاز می‌کند و انتخابات برای تعیین شهردار لندن نیز در همین روز برگزار می‌شود.
عید میکائیل در کلیسای غرب به‌عنوان «جشن فرشتگان مقرب» شناخته می‌شود. در این روز، میکائیل، جبرائیل و رفائیل در تمام کلیساهایی که این عید را نگه می‌دارند، تکریم می‌شوند. در برخی کلیساهای انگلیکن، فرشتۀ مقرب چهارمی به نام اوریئیل را نیز به این فهرست اضافه می‌کنند. البته در کلیسای کاتولیک رومی، تنها سه فرشتۀ نخست در نظر گرفته می‌شوند. با این‌حال، نام این عید تنها به میکائیل فرشته اشاره دارد، زیرا معمولاً میکائیل را بزرگ‌ترین فرشته در بین فرشتگان می‌دانند، زیرا نقش مهمی در شکست‌دادن شیطان داشت. اساس کتاب‌مقدسی این مسئله را می‌توان در مکاشفه ۱۲:۷-۹ یافت، یعنی جایی که شیطان و فرشتگانش در نبرد با میکائیل شکست خورده، به زمین افکنده می‌شوند. تاریخ این عید به این دلیل ۲۹ سپتامبر انتخاب شد که در قرن پنجم، کلیسایی را در رُم در تاریخ ۳۰ سپتامبر وقف سنت میکائیل کردند. سنت میکائیل هنوز هم نسبت به دیگر فرشتگان تا حدی قابل‌توجه‌تر است. او حامی برخی اعضای پلیس و ارتش ایالات متحده است، بنابراین، نگه داشتن این عید برای این مشاغل اهمیت دارد. هر یک از دیگر فرشتگان در گذشته، روز مخصوص خود را داشتند، اما این جشن‌ها در اواسط قرن بیستم با یکدیگر ادغام شدند. جبرائیل برای نقش خود در تبشیر مریم باکره، بسیار مورد توجه است. همچنین گفته می‌شود فرشتۀ بی‌نامی که آب را در حوض بیت‌صیدا در یوحنا ۵ بر هم می‌زد، همان رفائیل بوده است. اوریئیل در چندین بخش از کتاب‌های آپوکریفا دیده می‌شود و به‌طور سنتی او را فرشتۀ توبه می‌دانند که از دروازۀ باغ عدن نگهبانی می‌کند.
از نظر فرهنگی، در بخش‌هایی از بریتانیا، رویدادهای ورزشی، بازی‌ها و مسابقات اسب‌دوانی مختلف در این روز برگزار می‌شوند. این عید در بخش‌هایی از اسکاتلند شامل مراسم حرکت دسته‌جمعی و در ایرلند نیز شامل رفتن به زیارت چاه‌های مقدسی می‌شود که وقف سنت میکائیل شده‌اند. غذاهای خاصی نیز در این عید صرف می‌شوند. در ایرلند، غذای سنتی این روز اغلب شامل غاز می‌شود، زیرا بر اساس افسانه‌ها، قدیس حامی ایرلند، یعنی سنت پاتریک، شاهزاده‌ای را از مرگ زنده کرده بود. گفته می‌شود این شاهزاده به دلیل گیر‌کردن استخوان یک غاز در گلویش در عید میکائیل، خفه شده و مرده بود. این عید از نظر سنتی در انگلستان، آخرین روزی است که می‌توان توت سیاه چید. این روز از نظر سنتی، روز خیرات است و به فقرا غذا داده می‌شود. بسیاری از این رسوم فرهنگی و غذاهای خاص در قرون وسطی محبوبیت زیادی داشتند، اما امروزه آنها را تنها در مناطق به‌خصوصی می‌توان یافت.
عید میکائیل در آلمان نیز تا حدی برجسته است. کلیسای لوتری آلمان با تأسی از تعالیم اصلاحگر مشهور، فیلیپ ملانکتون، به عید میکائیل به دیدۀ جشنی مهم و اصلی برای مسیح می‌نگرند، زیرا این روز اساساً جشنی است که به‌کار‌گرفتن میکائیل توسط مسیح را گرامی می‌دارد. کلیساهای آلمانی، جشن‌های برداشت محصول، مانند «اِرْنتِدانکْفِست» را گاهی در این روز برگزار می‌کنند. عید میکائیل در مدارس والدورف آلمان نیز عیدی است که یافتن مسیح توسط انسان‌ها را جشن می‌گیرد. کلیساهای ارتدکس شرق عید میکائیل را جشن نمی‌گیرند. آنها جشن دیگری را برای فرشتگان مقرب در تاریخ ۸ نوامبر برگزار می‌کنند.
