ایام روزه
هفتهٔ مصائب
کلمهٔ «discipline» که در ترجمهٔ فارسی این آیه معادل «تأدیب» به کار رفته، از فعل لاتین discere (دیسکِرِه) به معنی «درس‌دادن» گرفته شده است. اما وقتی در زبان انگلیسی این کلمه (و نیز معادل فارسی آن، یعنی «تأدیب») را می‌شنویم، اغلب آن را نه به معنای «درس‌دادن»، بلکه بر اساس سابقهٔ ذهنی، «تنبیه» یا «مجازات» ترجمه می‌کنیم. آموختن زندگیِ هرچه هماهنگ‌تر با ارادهٔ خدا، یعنی مشارکت در قدوسیت خدا، حتی در زندگی روزمره با همهٔ خطاها و تفاوت‌هایی که مشخصهٔ زندگی انسان است. پس تأدیب یعنی چیزهای متفاوت برای اشخاص متفاوت، زیرا هر یک از ما به شیوه‌ای متفاوت می‌آموزیم.
نویسنده بر تجربهٔ خوانندگان هم‌عصرش تأکید می‌کند: محاکمه‌ها و آزارهایی که جامعهٔ نوپای مسیحی تحمل کرده بود. همان‌گونه که تشویق شده‌ایم هنگام دویدن در مسابقهٔ زندگی چشمان‌مان را به عیسی بدوزیم، دوباره در اینجا تشویق می‌شویم که هرگاه پریشانی‌ها تهدیدمان کردند، وقایع هفتهٔ مقدس را به یاد آوریم. آموزش روحانی‌ای که در اینجا بیان شده است، از نوع یادگیری طوطی‌وار آموزه‌ها یا دریافت و فهم اطلاعات و حوادث نیست، آموختنِ محبت و بخششی است که در عمل عیسی هنگام رویارویی با رهبران مذهبی و سیاسی مجسم شد که به تشویق جماعتی دمدمی‌مزاج و برانگیخته، در برابرش صف کشیدند.
در زندگی، مرگ و رستاخیز عیسی این امکان برای ما فراهم شده است که بیشتر دربارهٔ خدا، خودمان، محبت و بخششی که در توان ماست، بیاموزیم. ویژگی حقیقی عیسایی که نویسندهٔ نامه اصرار دارد، این است که مسیح آسمانی ازلی و ابدی است: همان مسیح که به او ایمان و توکل داریم.
