در نگاه نخست، مَثَل مباشر متقلب غریب به‌نظر می‌آید. گویی عمل‌گرایی و پیروی از منافع کوتاه‌مدت را توصیه می‌کند و حتی دچار فقدان اصول اخلاقی است. اما در بررسی دقیق‌تر، این مَثَل حکایت از آن دارد که شخص حکیم می‌فهمد که دورهٔ قدرت -با تمام فرصت‌هایش- زودگذر است و پول، به‌سادگی به‌دست می‌آید و به‌سادگی از دست می‌رود.
از هر مدیر یا رهبری که پیشه‌ای را اداره می‌کند، بپرسید. کسب اعتبار ممکن است ۲۰ سال طول بکشد؛ اما ممکن است همین اعتبار ظرف پنج دقیقه نابود شود. دیر یا زود، همگی ما سرزندگی -و حتی خوش‌اقبالی- را از دست خواهیم داد. ممکن است چشم‌انداز‌مان تیره‌و‌تار شود و قوت‌مان تحلیل رود. هرکسی مانند گل‌ها و علف‌های مزارع پژمرده می‌شود و در نهایت فرو می‌ریزد.
اما این مَثَل می‌گوید شخص حکیم به آینده اندیشده، برای آن برنامه‌ریزی می‌کند و این برنامه‌ریزی در آزادی و پذیرا‌بودن ریشه دارد. مَثَل؛ از آنچه به‌نظر می‌رسد عمیق‌تر است. می‌گوید گاهی کمک از جاهایی غیره‌منتظره می‌رسد. سامری نیکو در راه اریحا نمونهٔ آشکاری است، اما در حقیقت، کتاب‌مقدس پیوسته ما را با بیگانگان و غریبه‌هایی خارج از ایمان یهودی و مسیحی آشنا می‌کند که در هیئت فرشتگان و مأموران حامل هدایا ظاهر می‌شوند.
بنابراین، این مَثَل می‌گوید که منفعلانه در انتظار ننشینید تا هدایای خدا در دامان‌تان بیفتند. فعال باشید. با جهان ورای مرزهای ایمان خود دوست شوید. خدا از همین جهان برای تعلیم و برکت‌دادن به شما استفاده خواهد کرد. زیرا محبت، فیض و تدارک خدا بی‌حد‌و‌مرز است.
