جملۀ «زیرا تنها یک استاد دارید و همۀ شما برادرید» حاوی نکته‌ای چشمگیر است. سنت آگوستین با تأمل بر این قطعه در کتاب کوچکش “استاد” می‌گوید که در عمیق‌ترین مفهوم، مسیح لوگوس (کلام)، تنها و یگانه استاد است، زیرا هر امر شایسته‌ای را که از منبعی یا معلمی بیرونی و محسوس می‌آموزیم، باید به دیده‌ای بنگریم که آگوستین آن را «چشم روشن و درونیِ روح» می‌خواند «که با عمل روشنگرانۀ خدا از درون … حقیقت را آشکار می‌کند.»
اگر حق با آگوستین باشد، پس مسیح همواره استاد و هادی درونی همۀ مردم به‌سوی حقیقت است، چه آشکارا مسیحی مومن باشند چه نباشند. چنان که مقدمۀ انجیل یوحنا می‌گوید، او «آن نور حقیقی است که به هر انسانی روشنایی می‌بخشد» (یوحنا ۱:۹). این امر بنیاد دیدگاه بشارتی ما را متزلزل نمی‌کند، اما آن را متحول می‌سازد. ما ایمان‌مان را با دیگران در میان می‌گذاریم، نه به‌عنوان استاد و معلم، بلکه به‌عنوان برادرانِ هم‌شاگرد. ما نیز همچون دیگران نور را از سرچشمه‌ای واحد می‌جوییم و تا آن نور در ما و دیگران می‌درخشد، نمی‌گذاریم نَفْس و غرور و تمایز و حواشی مانع نور شوند و آن را پنهان کنند.
ما برادرانِ هم‌شاگردی هستیم، تنها با این امتیاز که نام استاد و قدری از داستان او را می‌دانیم، داستانی که می‌توانیم با خوشحالی آن را با دیگران در میان بگذاریم.
