نعناع، شِوید و زیره در برابر عدالت و رحمت و امانت! شاید فکر کنید رقابت چندانی با هم ندارند. مطمئناً «موضوعات مهم‌تر» باید در توجهات اخلاقی ما پیروزِ میدان باشند، اما شگفت‌انگیز است که ما چقدر ساده درگیر جزئیات اخلاقی خود می‌شویم و چشم‌انداز کلی را گم می‌کنیم.
برای کاتبان و فریسیان دادن ده‌یکِ چیزهای کوچک، ساده‌تر از روبه‌رو شدن با معضلات بزرگ‌تری بود که در آنها دخیل بودند. ما چطور؟ نمی‌دانم آیا درگیریِ گاه مذهبی و زاهدمآبانۀ کلیسا باموضوعات جنسیت و هویت- اگرچه به‌خودی‌خود مهم‌اند- نوعی طفره رفتنِ اخلاقی و نادیده گرفتن «موضوعات مهم‌تر» است یا نه؛ نادیده گرفتن و طفره رفتن از موضوعاتی چون عدالت اقتصادی و زیست‌محیطی، اشاعۀ رحمت بنیادین و پویای خدا و پذیرشِ به چالش کشیدنِ استیلای غربِ مصرف‌گرا از منظر ایمان مسیحی. این چالش‌ها چنان بزرگ و رام‌ناشدنی و ما با سرمایه‌گذاری مشترک و زندگی مرفه‌مان چنان در آنها دخیلیم که برای‌مان آسان‌تر است در برابر تمایلات‌مان موضع پارسامنشانه بگیریم تا به مقابله با سازش‌کاری‌مان با جهان برخیزیم.
اما شاید این سه «موضوع مهم‌تر» بتوانند ما را نجات دهند و تعادل را بازگردانند: عدالت بتواند جامعۀ ما را بازسازی کند؛ رحمت بتواند آزادانه به‌سوی ما و کسانی که محکوم‌شان می‌کنیم جاری شود و امانت بتواند ما را دوباره نزد کسی بَرَد که با همۀ عیوب‌مان دوست‌مان دارد و رهای‌مان نخواهد کرد.
