خیلی سعی کرده‌ام این صحنه را در ذهنم تجسم کنم، اما دشوار است. شمار آنانی که عیسی را همراهی می‌کردند، بیش از دوازده نفر بود، و قاعدتاً زن نیز در میان‌شان بود. پس او به چه شکل اعلان فرمود که دوازده تن از ایشان باید نقش خاصی را ایفا کنند؟ آیا دوازده نفر را نام به نام خواند و از ایشان خواست تا از میان جماعت بیرون بیایند، مانند کودکانی که برای تیم ورزشی خود یارکشی می‌کنند؟ آیا در میان آن گروه حرکت کرد و به‌آرامی در کنار یکایک ایشان نشست و توضیح داد که برای آنان برنامه‌ای برای رهبری در نظر دارد؟ آیا جوّ حاکم بر جماعت، پرتنش بود؟ آیا آنهایی که برگزیده نشدند، مایوس و دل‌سرد شدند؟
عیسی دو جفت برادر را برگزید. یک جفت یعقوب و یوحنا، و جفت دیگر، آندریاس و شمعون- اما فقط برای یکی از آن دو نام جدیدی تعیین کرد. و نیز توما را برگزید، که بعداً پی می‌بریم که دوقلو بود (یوحنا ۲۰:۲۴)، اما برادر یا خواهر دوقلوی او را بر نگزید. شمعون را نیز با خطراتش برگزید، همان که لقبش «غیور» بود، که حکایت از این دارد که می‌خواست مملکتش را از دست رومی‌ها باز پس ستانَد، به هر وسیله‌ای که شده، چه با خشونت و چه با صلح و صفا.
برخی از این دوازده تن به حاشیۀ تاریخ رفتند. برخی نیز که برگزیده نشده بودند، از جمله بسیاری از زنان، برای خدمت عیسی و بنیانگذاری کلیسا، حیاتی بودند. یهودا نیز خائن از آب در آمد.
وقتی در کنار عیسی راه می‌پیماییم، نقشی به ما سپرده می‌شود. در میان همۀ ما تنوعی هست، و عیسی تفاوت‌های ما را نادیده نمی‌گیرد، بلکه فرصت‌هایی فراهم می‌سازد تا او را خدمت کنیم. تمایل ما به انجام خدمت، چه به چشم بیاید و چه پنهان باشد، در اثر دعاهای او پدید می‌آید.
