نان روزانه

شهید جورج، قدیس حامیِ انگلستانماجراهای زندگی قدیسْ جورج معمولاً با اِعمال قدرت برای نیکوکاری مرتبط می‌گردند. از این‌رو، مناسبت دارد که امروز بر تصویری که پولس از «اسلحهٔ خدا» ارائه می‌دهد، تأمل کنیم. چنانچه پولس صرفاً فهرستی از کلمات ارزشمند روحانی را ذکر می‌کرد- نظیر راستی، انجیل، پارسایی، آرامش، ایمان، نجات یا کتب مقدس- ممکن بود نامه‌اش به آرامی با خلاصه‌ای سودمند از موضوعات مسیحی به پایان می‌رسید، موضوعاتی که مخاطبینش می‌توانستند بر آنها به تأمل و تعمق بپردازند. اما به‌جای آن، او تصویری زنده و درخشان ترسیم می‌کند که موضوعی را که او در سرتاسر نامه‌اش بذرافشانی کرده، به اوج می‌رساند، یعنی قدرت کیهانی خدا و حاکمیت او که در مسیح عمل می‌کند. نام یونانی برای صنایع ادبی‌ای نظیر این، «اِنرگه‌یا» بود (که معمولاً «عمل» ترجمه می‌شود) و به این منظور به‌کار می‌رفت تا توصیف قدرتمندی از چیزی به مخاطبین ارائه شود که گویی عملاً برای دیدن در برابر چشمانشان قرار دارد. پولس دقیقاً از این کلمه سه بار در نامه‌اش به افسسیان استفاده کرده است. مورد اول در ۱:‏۱۹ یافت می‌شود: «عملِ نیروی مقتدر خدا»؛ مورد دوم در ۳:‏۷ که می‌فرماید: «عمل قدرت او» و بالاخره در ۴:‏۱۶ که می‌فرماید: «در اثر عمل متناسب هر عضو». مقصود او این است که کلیسا، همان بدنی که به اسلحهٔ کامل خدا مجهز است و مسیح نیز سر آن است، در عمل قدرت حاکمانهٔ خدا در مقابل هر قدرت دیگری در کیهان، سهیم است.

نقطهٔ اوج این نامه، ما را به قلمرویی روحانی منتقل می‌سازد، و در همان حال، تأکید می‌کند که ما به‌عنوان یک بدن، می‌توانیم خود را در برابر شرارتی که ما را تهدید می‌کند، محافظت کنیم، و این کار را صرفاً با تعهد به کاربرد همهٔ عطایای فیض‌آمیزی که خدا به ما ارزانی داشته، می‌توانیم انجام دهیم.