ایام روزه
سی‌وهشت سال پیش در لهستان، اتحادیه‌ای کارگری تأسیس شد که در سیاست این کشور تغییری اساسی ایجاد کرد. این اتحادیه که مرکز آن در کارخانۀ کشتی‌سازی لنین در شهر گدانسک (که نام قدیم آلمانی آن دانتسیگ بود) قرار داشت، نخستین اتحادیۀ مستقل کارگری در کشوری کمونیستی بود. نام این اتحادیه «همبستگی» بود. این اتحادیه که رهبری آن را «لِخ والِسا» بر عهده داشت، از حمایت شدید پاپ ژان پل دوم برخوردار بود و سرانجام از طریق مقاومتی نسبتاً صلح‌آمیز، زمینه‌ساز تغییر حکومت و استقلال ملی شد.
نام «همبستگی» به‌درستی انتخاب شده بود، زیرا این پیام را می‌رساند که تنها هنگامی که انسان‌ها با یکدیگر همکاری کنند و خواسته‌های خود را برای مصالح برتر فدا کنند، تغییر واقعی رخ خواهد داد. اگر نویسندۀ نامه به عبرانیان این کلمه را می‌دانست، آن را دوست می‌داشت. او به قصد بیان الهیاتش در مورد عیسی برای هم‌کیشان یهودی‌اش می‌نویسد: «چون او خود هنگامی که آزموده شد، رنج کشید، قادر است آنان را که آزموده می‌شوند، یاری رساند.»
درک این که خدا همبستگی محبت‌آمیز را از طریق رنج و مرگ به بشریت ابراز داشت، از اَشکال اولیۀ مفهوم «همبستگی» است. خدا بیرون از آفرینش خود نماند، بلکه کاملاً وارد آن شد. درک چنین مفهوم چالش‌انگیزی یک عمر زمان می‌طلبد. قدرت در ضعف نمایان شد. مرگ با مرگ نابود شد. رستاخیز بر صلیب متولد شد. حیات در فنا بالید.
اندیشه‌ای نامعقول که کاملاً تحقق می‌یابد.
