صحبت‌های پطرس در این بخش، یعنی جایی که مردم به دور دوازده شاگرد گرد آمده بودند، شبیه پژواکی از داستان فصل ۲۴ انجیل لوقا، یعنی باز‌کردن و تفسیر کتاب‌مقدس برای دو شاگرد در راه عمائوس است. پطرس در مورد چگونگی کار خدا در عیسای مسیح، یعنی مرگ و قیام او صحبت کرد. او همچنین اعلام کرد که نشانه‌های قدرتی که شاهدش هستند، مدرکی است دال بر این حقیقت که عیسی به‌عنوان مسیح و سروری که آمدنش در مزمور داوود پیشگویی شده بود، از همه انتظار تبعیت دارد. این موضوع به‌عنوان طرح کلی موعظه‌ها، بارها در کتاب اعمال تکرار شده و نشان‌دهندهٔ آن «پیام مرکزی» است که زندگی و تعالیم کلیسای اولیه را شکل داده بود.
گاهی ممکن است ایمانداران قدیمی هم نسبت به این مسئلهٔ محوری و قلب موعظه‌های کلیسایی غفلت کنند و قدر آن را چنانکه باید، ندانند. در چنین حالتی، این خطر وجود دارد که ما تبدیل به منادیانی شویم که پیام را فراموش کرده‌اند. بسیار مهم است که این داستان را خوب بدانیم، آن را در ذهن خود حک کرده و این پیام را به جهان اعلام کنیم. همه‌چیز در مورد زندگی، مأموریت، خدمت، تشکیلات و پرستش کلیسا از عیسی نشأت می‌گیرد. از اینکه او حقیقتاً کیست و خدا از طریق او چه کاری انجام داده.
این پیام، تنها متعلق به رسولان در تاریخی دوردست نبود، بلکه باید پیام کلیسای امروز هم باشد. پیامی تازه، همچون خبر خوب به جهان اعلام می‌شود.
