ایام روزه
اگر قصد دارید برای گروهی از هم‌کیشان یهودی خود که انگار می‌خواهند از ایمان مسیحی خود دست بکشند، نامه بنویسید، از همۀ اهرم‌ها استفاده خواهید کرد. این دقیقاً همان کاری است که نویسندۀ نامه به عبرانیان می‌کند.
او به ریشه‌های اولیۀ یهودیت برمی‌گردد و به نام و الگوی موسی استناد می‌کند. برای کسی که آشکارا در سخنرانی و هنرهای بلاغی کارآزموده است، حرکت خوبی است. به‌یادشان می‌آورد که مخاطبان‌تان از کجا آمده‌اند و قهرمانان‌شان چه کسانی هستند. و بر این مبنا مقایسه‌ای میان عیسی و موسی ترتیب می‌دهد که در آن موسی خادم وفادار خانه است و عیسی پسرِ صاحبِ خانه. اکنون آنها از چه کسی پیروی خواهند کرد؟ راه قدیمیِ خادم، یا راه تازۀ پسر؟
در واقع این بی‌انصافی در حق نویسندۀ نامه است، زیرا او مراقب است تا سرچشمۀ مشترک ورای عیسی و موسی را نشان دهد، سرچشمه‌ای بزرگ‌تر از هر دو، نه تنها بانی خانه، بلکه بانی همه چیز: خودِ خدا. و چیزی که نویسنده به آن اشاره می‌کند، همان است که هرگز نباید فراموش کنیم. در کُنه ایمان ما ذات خدای قدوس، رحیم و آفریننده، بنیان هر بنیانی است.
بر این بنیان آرام گیرید؛ هنگامی که احساس گم‌گشتگی می‌کنید، بدان بازگردید و بدین‌سان، به خطا نخواهید رفت.
