ایام روزه
گاهی مترجمان کتاب‌مقدس در کلماتی که انتخاب می‌کنند، صراحت کلام ندارند. در متنی که امروز می‌خوانید همین اتفاق افتاده است؛ زیرا کلمه‌ای که «عریان و آشکار» ترجمه شده، در واقع به معنی «سر خم‌شده به عقب» است. این اشاره‌ای هولناک به لحظۀ کشتن است، هنگامی که موی محکوم را می‌گرفتند و سرش را به سمت عقب می‌کشیدند تا جلاد بتواند ضربه را بر گردن برهنه‌اش وارد کند.
چنین طنینی از بی‌رحمی، چیزی نیست که انتظار داشته باشیم در متن کتاب‌مقدسی بیابیم، اما نویسنده مصمم است دیدگاه خود را قویاً بیان کند. او می‌خواهد خوانندگانش را در مورد قدرت و اقتدار خدا متقاعد کند. این امر، چیزی نیست که بتوان به‌نرمی توضیحش داد، الهیاتی دست اول و تپنده است. شیوه‌ها و مهارت‌های بلاغی، ترکیبی پدید آورده که جان مطلب را گرفته است.
ممکن است در‌‌این‌باره احساس تشویش کنیم، اما مگر بارها در خدمت عیسی پیش نیامده است که ناظران ترس مقدس را تجربه کنند؟ مگر جمعیتی که هنگام خارج‌کردن لژیون عیسی را احاطه کرده بودند، از او خواهش نکردند که سرزمین‌شان را ترک کند (مرقس ۵:۱۷)؟ مگر شاگردان در راه بازگشت عیسی به اورشلیم احساس هراس نکردند (مرقس ۱۰:۳۲)؟
اگر هنگام رویارویی با اقتدار و عظمت و قدرت خدا نتوانیم لرزش واقعی ترس را تجربه کنیم، آیا بدین معناست که بخشی اساسی از ایمان خود را از دست داده‌ایم؟
