اگر فصل‌های ۲۷ و ۲۸ را از دید دریانوردی بخوانید، متوجه خواهید شد که نویسندهٔ آن کاملاً بر این مسائل مسلط بوده است. قرائت واضح امروز، پر است از جزئیاتی که می‌تواند راهنمای عملی رساندن کشتی به ساحل و زنده‌ماندن در توفان‌های دریایی باشد. این بخش همچنین نشان‌دهندهٔ آسیب‌پذیری پولس است؛ نه تنها در برابر توفان، بلکه در برابر احتمال کشته‌شدن به‌دست سربازان رومی، چرا که در صورت فرار زندانیان، جان خود سربازان به خطر می‌افتاد.
تصور این احتمال که نقشه‌های الهی ممکن است با شکست روبه‌رو شوند، ما را به قلمرو ترسناک حاکمیت خدا و آزادی انسان می‌برد. خدا چقدر و به چه طریقی وقایع را در کنترل دارد و ما -یا طبیعت- به چه میزان آزاد هستیم تا نقشه‌های خدا را به هم بریزیم؟ خدا با ساختن جهانی متمایز از خود، ریسک بزرگی کرد و در نتیجهٔ آن، ما با این سؤال‌ها کلنجار می‌رویم که چه کسی عامل چه چیزی است. پاسخ این سؤال در مباحثات فلسفی یا هر شکل دیگری از حکمت انسانی نیست، بلکه در گوشت و خون عیسی و ما یافت می‌شود. ما در تجربیات خود در می‌یابیم که هم راه‌های خدا و هم راه‌های ما مورد احترام‌اند و هم آزادی خدا و هم آزادی ما تماماً با هم در کارند.
پولس به خشکی رسید، ولی ممکن بود نرسد. ما ممکن است امروز در امنیت باشیم و ممکن است نباشیم. اما مثل همیشه، هیچ چیزی نمی‌تواند ما را از محبت خدا جدا کند. پس شاید هر چه پیش آید، برای‌مان کافی است.
