در قرائت امروز و ادامهٔ روایت آخرالزمان کوچک متی، با نشانه‌ها و تحولات طبیعی ناگهانی‌اش، با تناقضی ظاهری روبه‌رو می‌شویم. عیسی به مخاطبانش اطمینان می‌دهد که این رویدادها به‌زودی واقع خواهند شد، اما بلافاصله می‌گوید که هیچ‌کس، حتی پسر، از زمان آن اطلاع ندارد. برخی از مفسرین معتقدند آنچه اینجا می‌بینیم، به دو واقعهٔ مجزا اشاره دارد: فاجعه‌ای قریب‌الوقوع- سقوط اورشلیم در سال ۷۰ میلادی- به همراه هشدارهایی کلی در مورد نشانه‌های آخرالزمان.
چالش ما این است که چگونه این متناقض‌نمایی را درک و با هر دو قسمت این گفته زندگی کنیم. طبیعت انسانی تمایل دارد تا برای رفع این متناقض‌نمایی، به یکی از دو قطب آن بیشتر توجه کند. کنار‌آمدن با این تنش آسان نیست. به همین دلیل، تمام تلاش خود را می‌کنیم تا موضوع را به‌شکلی حل‌و‌فصل کنیم که واضح و بدون ابهام به‌نظر برسد. بنابراین، برخی افراد نشانه‌های آخرالزمان را خوانده و با اعتمادبه‌نَفْس، دوباره‌و‌دوباره تاریخی برای فرارسیدن پایان جهان تعیین می‌کنند (ر.ک. تأمل ۱۵ ژانویه). دیگران نیز به خوردن و نوشیدن و زن‌گرفتن و شوهر‌کردن مشغول می‌شوند، انگار قرار نیست روزی همه‌چیز پایان یابد.
خداوندی که ما را تشویق می‌کند تا آماده باشیم، همان خداوندی است که شراب بیشتری برای جشن عروسی قانا خلق کرد (یوحنا ۲:۱-۱۱). ما باید آماده باشیم، اما این آمادگی هرگز قرار نیست جلوی زندگی شاد و قدرشناسانهٔ ما را بگیرد. وظیفهٔ ما این است که بدانیم در زندگی، روی طنابی باریک راه می‌رویم و باید تعادل خود را حفظ کنیم!
