نان روزانه

ایام روزه

شاید بدانید که آقای هندریکسون چه کسی بوده است. هر که بود، مروارید حکمتی از خود به یادگار گذاشت که باید بر سنگ‌های هر کلیسایی، به‌ویژه شوراهای ملی کلیساها حک شود. طبق قانون هندریکسون: «اگر در یک دورۀ طولانی، گردهمایی‌های زیادی داشته باشید، خود گردهمایی‌ مهم‌تر از مشکلاتی می‌شود که به قصد حل آنها برپا شده است.» جملۀ زیبایی نیست؟

از لحن نسبتاً تند متن امروز آشکار است که بعضی از مسیحیان اولیه در این دام افتاده بودند. آنان درگیر بحث‌های بی‌پایان دربارۀ اصول اولیۀ ایمان تازه بودند. در محافل می‌چرخیدند، اصول را تعریف و بازتعریف می‌کردند اما به هیچ‌جا نمی‌رسیدند. احتمالاً از دیدارها خیلی لذت می‌بردند. همۀ اینها بسیار فریبنده و به معنای جلوگیری از رشد بود. اتفاق بعدی که می‌توانست بیفتد، این بود که کسی پیشنهاد کند برای حل مشکلات، اساسنامۀ جدیدی تدوین شود. می‌توانید چشمان مشتاق اعضای کمیته را ببینید که در چشم‌انداز می‌درخشد. دیدارهای بیشتر و بحث‌های بیشتر! آیا خود شما تا به حال در جلسه‌ای نبوده‌اید که شخصی به‌طرز حیرت‌انگیزی در آن گفته باشد: «این مسئله آن‌قدر مهم است که برای بررسی آن باید دوباره دیدار کنیم! ؟» آه! قلب آدم می‌گیرد.