در بعضی از ترجمه‌های انگلیسی کتاب‌مقدس در این آیه به جای «باکره»، از عبارت «زن جوان» استفاده شده است. به‌دشواری می‌توان در کتاب‌مقدس آیه‌ای یافت که بیش از آیۀ ۱۴ فصل ۷ اشعیا دربارۀ آن بحث شده باشد. این زن جوان کیست؟ آیا او همسر اشعیاست؟ همسر آحاز است؟ یا اشاره‌ای عام‌تر است؟ این تولد یک بار تحقق یافته است یا دو بار؛ یک بار در زمان نزدیک به نبی و یک بار با تولد ماشیح؟ در متی ۱:۲۳ و نمایش‌های بی‌شمار با موضوع میلاد مسیح، واژۀ عبری «اَلما» به معنی «باکره» در نظر گرفته شده است، در صورتی که در ترجمه‌های تحت‌اللفظی آن را به «زن جوان» برگردانده‌اند. «اَلما» شامل زنان باکره نیز می‌شود، اما تنها بر آنان دلالت ندارد.
این وعده‌ای است که قرن‌ها بازگو شده است. عمانوئیل به دنیا خواهد آمد که به معنی «خدا با ما» است و امید ما می‌تواند تا ابد در نهایت کمال برقرار بماند. هیچ لحظه و هیچ مکانی خالی از حضور خدا نیست. «خدا با ما» همیشه با ماست. هر چند که خدا به زن جوانی نیاز داشت که این رؤیای عظیم را بپذیرد. خدا چنین شخصی را در مریم جوان از اهالی روستایی کوچک از منطقۀ جلیل به نام ناصره (با جمعیتی حدود ۲۰۰ نفر) یافت. مریم در رحم خود خدا را پذیرفت، همچنانکه یوسف رامه‌ای در قبر خود خدا را جای داد. خدا بدون نظر خواستن از انسان در تحقق اراده‌اش، خود را در خصوص اِعمال قدرتش محدود می‌سازد. حقیقتی که در مورد دعا و مشیت او نیز صدق می‌کند. چه مسئولیت سنگینی هر روزه بر دوش ایمانداران است! ما نیز همچون مریم، در عمل محبت‌آمیز خدا در جهان، مباشرانِ همکار اوییم. «آری» گفتن به این دعوت، به تصمیم‌گیری روزانه نیاز دارد. امروز چگونه خواهید گفت «آری»؟
