در بعضی از ترجمههای انگلیسی کتابمقدس در این آیه به جای «باکره»، از عبارت «زن جوان» استفاده شده است. بهدشواری میتوان در کتابمقدس آیهای یافت که بیش از آیۀ ۱۴ فصل ۷ اشعیا دربارۀ آن بحث شده باشد. این زن جوان کیست؟ آیا او همسر اشعیاست؟ همسر آحاز است؟ یا اشارهای عامتر است؟ این تولد یک بار تحقق یافته است یا دو بار؛ یک بار در زمان نزدیک به نبی و یک بار با تولد ماشیح؟ در متی ۱:۲۳ و نمایشهای بیشمار با موضوع میلاد مسیح، واژۀ عبری «اَلما» به معنی «باکره» در نظر گرفته شده است، در صورتی که در ترجمههای تحتاللفظی آن را به «زن جوان» برگرداندهاند. «اَلما» شامل زنان باکره نیز میشود، اما تنها بر آنان دلالت ندارد.
این وعدهای است که قرنها بازگو شده است. عمانوئیل به دنیا خواهد آمد که به معنی «خدا با ما» است و امید ما میتواند تا ابد در نهایت کمال برقرار بماند. هیچ لحظه و هیچ مکانی خالی از حضور خدا نیست. «خدا با ما» همیشه با ماست. هر چند که خدا به زن جوانی نیاز داشت که این رؤیای عظیم را بپذیرد. خدا چنین شخصی را در مریم جوان از اهالی روستایی کوچک از منطقۀ جلیل به نام ناصره (با جمعیتی حدود ۲۰۰ نفر) یافت. مریم در رحم خود خدا را پذیرفت، همچنانکه یوسف رامهای در قبر خود خدا را جای داد. خدا بدون نظر خواستن از انسان در تحقق ارادهاش، خود را در خصوص اِعمال قدرتش محدود میسازد. حقیقتی که در مورد دعا و مشیت او نیز صدق میکند. چه مسئولیت سنگینی هر روزه بر دوش ایمانداران است! ما نیز همچون مریم، در عمل محبتآمیز خدا در جهان، مباشرانِ همکار اوییم. «آری» گفتن به این دعوت، به تصمیمگیری روزانه نیاز دارد. امروز چگونه خواهید گفت «آری»؟
مطالعهٔ کتاب مقدس
اشعیا ۷:۱۰-۱۶
و خداوند بار دیگر آحاز را خطاب کرده، گفت: «از یهوه خدایت نشانهای برای خود طلب کن؛ خواه ژرف به ژرفای هاویه، خواه بلند به بلندی آسمانها.» اما آحاز گفت: «نخواهم طلبید و خداوند را نخواهم آزمود.» آنگاه اِشعیا گفت: «پس ای خاندان داوود، این را بشنوید! آیا کافی نیست که انسانها را به ستوه آوردهاید که حال میخواهید خدای مرا نیز به ستوه آورید؟ بنابراین خود خداوندگار به شما نشانهای خواهد داد: اینک باکره آبستن شده، پسری خواهد زاد و او را عِمانوئیل نام خواهد نهاد. او خامه و عسل خواهد خورد تا آنگاه که دوری جستن از بدی و اختیار کردن خوبی را بداند. اما پیش از آنکه پسر دوری جُستن از بدی و اختیار کردن خوبی را بداند، سرزمینی که شما از دو پادشاهِ آن هراسانید، متروک خواهد شد. '
مزمور ۸۰:۱-۸ و ۱۸-۲۰
ای شبان اسرائیل، گوش فرا ده، ای که یوسف را همچون گلهای هدایت میکنی! ای که در میان کَروبیان بر تخت نشستهای، تجلی فرما! پیش روی اِفرایِم، بِنیامین و مَنَسی، نیروی خویش را برانگیز، و به نجات ما بیا! خدایا، ما را بازآور! روی خود را تابان ساز تا نجات یابیم. ای یهوه، خدای لشکرها، تا چند شعلههای خَشمت بر دعاهای قومت زبانه خواهد کشید؟ نان اشک بدیشان خورانیدی، و جام لبریز از اشک بدیشان نوشانیدی. ما را موضوع نزاع همسایگانمان میسازی، و دشمنان ما در میان خویش خندۀ تمسخر سر میدهند. ای خدای لشکرها، ما را بازآور؛ روی خود را تابان ساز تا نجات یابیم. تاکی از مصر برآوردی؛ قومها را بیرون راندی و آن را غرس کردی. آنگاه از تو روی نخواهیم تافت؛ ما را زندگی بخش، تا نام تو را بخوانیم! ای یهوه خدای لشکرها، ما را بازآور؛ روی خود را تابان ساز، تا نجات یابیم.'
رومیان ۱:۱-۷
از پولس، خادم مسیحْ عیسی، که به رسالت فرا خوانده شده و به انجیلِ خدا وقف گردیده است؛ همان انجیل که خدا از پیش، به واسطۀ پیامبران خود، وعدهاش را در کتب مقدّس داده بود، و دربارۀ پسر اوست، که چون انسانی خاکی از صُلب داوود به دنیا آمد، و با رستاخیز از میان مردگان، به سبب روحِ قدّوسیت، به مقام پسر قدرتمند خدا منصوب شد، یعنی خداوند ما عیسی مسیح. ما به واسطۀ وی و بهخاطر نام او فیض و رسالت یافتیم تا از میان همۀ غیریهودیان، مردمان را به اطاعتی که در ایمان است، فرا خوانیم. و این شما را نیز در بر میگیرد، که فرا خوانده شدهاید تا از آنِ عیسی مسیح باشید؛ به همۀ آنان که در روم، محبوب خدایند و فرا خوانده شدهاند تا از مقدسین باشند: فیض و سلامتی از جانب خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح، بر شما باد. '