داستان توفان بیانگر آن است که خدا توانایی تخریب خلاقانه دارد. بادی که بر زمین می‌وزد و باعث فروکش کردن آب می‌شود، یادآور باد آغاز آفرینش است (پیدایش ۱:۱-۲). این باد را می‌توان همچون روح خدا نیز دید که مسیر زندگی تازه را آماده می‌کند. آب‌های بی‌کران مهار شده‌اند و زمین دوباره برای بازگشت زندگی مکانی امن شده است.
اکنون کشتی نیز با قرار گرفتن بر کوه آرارات، تثبیت شده است. نوح که به‌حق محتاط است، از نزدیک فروکش کردن توفان را مشاهده می‌کند و پیش از آنکه خاطرش از خطر آسوده شود، برای آزمایش، کلاغ و کبوتر را بیرون می‌فرستد.
داستان توفان توصیفی کتاب‌مقدسی از آسیب‌پذیری انسان است. این جهان همواره مکان امنی نیست. طبیعت وحشی باقی مانده است و فجایع طبیعی می‌توانند به‌شکلی غیرمنتظره افراد و جوامع را درگیر کنند. بدن ما نیز ممکن است به‌طرز فجیعی فروپاشد. انضباط دعا می‌تواند پناهگاهی را که در طوفان‌های زندگی نیاز شدیدی به آن داریم، در اختیارمان بگذارد. آزادی و بلوغ حقیقی در زندگی مسیحی با شکیبایی، تجربه و تشخیص دقیق رشد می‌کند. برگ زیتون نماد دوگانه‌ای از سعادت و سلامت است؛ همان‌گونه که طلای سبز روغن زیتون مظهر دوگانۀ مسح پادشاهان و نیروی شفابخش روح است. توفان‌های زندگی هر قدر بر ما هجوم آورند، ارادۀ نهایی خدا برای ما نیکوست.
