ایام روزه
چهارمین یکشنبهٔ ایام روزه
آشکار است که این داستان صرفاً دربارهٔ شفایی جسمانی در گذشته نیست، بلکه به وضعیت روحانی ما نیز مربوط است. وقتی فریسیان می‌پرسند: «آیا ما نیز کوریم؟» (آیهٔ۴۰)، نکات زیادی را دربارهٔ خود آشکار می‌کنند. آنان اطمینان کامل دارند که دیدگاه‌شان دربارهٔ حقیقت، قابل‌اعتماد و منطبق بر دیدگاه دربارهٔ امور خداست. انجیل به ما می‌آموزد که عیسی آن‌قدر که پاسخ‌های مردم را به پرسش کشید، به پرسش‌های آنان پاسخ نداد. او به نرمی اما سرسختانه باور مردم را به برداشت‌های اولیه‌شان درمورد خودشان، دیگران یا خدا به چالش کشید. مسئله این است که برداشت‌های اولیه، مقدم نیستند. آنها زاییدهٔ گذشتهٔ ما هستند و تحت تأثیر تجارب قلبی و ترس ما قرار دارند. «برداشت‌های اولیه» قرار بود نام رمان جین آستین باشد که در نهایت «غرور و تعصب» نامیده شد. نخستین واکنش ما به مردم یا موقعیت‌ها، ممکن است بر اثر غرور یا تعصب‌مان که اغلب از آن غافلیم، نابه‌هنجار باشد. بنابراین ممکن است روابط‌مان آسیب ببیند.
از آنجایی که برداشت‌های اولیه آشکارکنندهٔ افکار و احساسات درونی‌اند، می‌توانند ابزار تجدیدنظر در مورد خود شوند. عیسی می‌گوید گناه فریسیان این است که فکر می‌کنند خیلی خوب می‌بینند. دریچهٔ ذهن آنان برای دگرگونی و نگرش نوین نسبت به هر چیز، که نتیجهٔ قطعی دیدن با چشم ایمان به خداست، بسته است. بسیاری فکر می‌کنند گناه معمولاً نوآوری است، اما در اینجا حکایت از محافظه‌کاری دارد- تمایل به داشتنِ برداشت‌های کهنه و انباشته از توجیه خود. امروزه فریب‌خوردن از شفافیت ظاهری یا پاسخ سطحی و واکنش دفاعی فوری، بسیار آسان است. یوحنا به ما نشان می‌دهد که عیسی با داوری الهی خود، چنین داوری‌های سهل‌انگارانه‌ای را ریشه‌کن می‌کند. او آن مرد (کور) و همهٔ مسیحیان را وامی‌دارد که با شگفتی سپاسگزارانه بگویند: «چشمان مرا گشوده» (آیهٔ ۳۰).
