ایام روزه
نویسنده در میانهٔ بحثی پیچیده، بر موضوع اولیهٔ نامه به عبرانیان متمرکز می‌شود: مسیح به‌عنوان حقیقتی کیهانی. شاید حس کنیم که جزئیات مربوط به لوازمی که بر اساس فصل ۲۵ کتاب خروج در اینجا یاد شده‌اند، از زندگی امروز ما دورند. اما از سوی دیگر، شاید برای بسیاری از کسانی که به کلیسا می‌روند، جای شمعدان‌ها یا گل‌ها یا میز خطابه در روز یکشنبه، موضوع بسیار مهمی باشد، مخصوصاً اگر جابه‌جا شده باشند.
اما آیا اینها به هدف نامه به عبرانیان اشاره‌ای دارند؟ نویسنده برای دلگرم‌ساختن ما خوانندگان در مورد چشم‌اندازی ابدی، استدلالی را بنیان می‌نهد که گام‌به‌گام ما را تا پذیرش این امر هدایت می‌کند که مسیح آمده است و بازخواهد آمد تا ماهیت مراسم پرستشی را تغییر دهد، و این از اهداف اصلی خلقت است. نویسنده تا اینجا خوب پیش رفته است. پس از توصیف معماری و اجزاء مراسم، مجسم‌کردن مناظر خیره‌کنندهٔ طلایی و عطر مست‌کنندهٔ بخور، شکوفه‌های بهاری حیاتی نو و الواح سنگی باستانی ده فرمان در ذهن ما، ما را به دیدار تصویری از مسیح می‌برد که به‌عنوان کاهن اعظم ابدی که قربانی خود را آزادنه و سخاوتمندانه تقدیم می‌کند، همهٔ این تصاویر اولیه را می‌گیرد و تجسم می‌بخشد.
اگر به خون، همچون نیروی اسرارآمیز حیات فکر کنیم که هم‌اکنون در بدن‌مان جریان دارد، حتی از اشاره به خون نیز نباید مشمئز شویم. خون نیز ضروری و زیباست: هدیه‌ای که برای زندگی به آن نیاز داریم، هدیه‌ای که از خداست و هر روزه با تلاش جسمانی خود به او تقدیم می‌کنیم.
