پادشاه فروتنان

«و نخستین فرزندش را که پسر بود به‌دنیا آورد. او را در قنداقی پیچید و در آخوری خوابانید، زیرا در مهمانسرا جایی برایشان نبود.»

لوقا ۲: ۷

پولس رسول در نامۀ خود به مسیحیان غلاطیه، ورود پسر خدا به جهان انسان‌ها را این‌گونه توصیف می‌کند: «اما چون زمان مقرر به کمال فرار رسید، خدا پسر خود را فرستاد که از زنی زاده شد و زیر شریعت به دنیا آمد.» (غلاطیان ۴: ۴)

کتاب‌مقدس به ما می‌آموزد که خدا برای هر اقدام خود زمان مناسبی را در نظر می‌گیرد. این زمان‌بندی در تولد عیسی به شکل چشم‌گیری نمایان است. خدا برای زمان و مکان تولد عیسی و همچنین خانواده و طبقهٔ اجتماعی او از ابتدا تدارک دیده بود. در کتاب میکاه نبی ما با این پیشگویی دقیق روبه‌رو می‌شویم: «اما تو، ای بِیت‌لِحِم اِفراتَه، گرچه در میان طوایف یهودا کوچکی، از تو کسی برای من بیرون خواهد آمد که بر اسرائیل فرمانروایی خواهد کرد.» (میکاه ۵: ۲)

خدا نه‌تنها اراده داشت که پسرش در خانواده‌ای به ظاهر کم اهمیت و شاید هم تا اندازه‌ای فقیر، بلکه در کوچک‌ترین شهر یهودیه و آخور نیز متولد شود. برای انجام این مقصود خدا، زمان وضع حمل مریم با فرمان آگوستوس قیصر برای سرشماری عمومی مواجه شد و یوسف به ناچار همراه با مریم باردار رهسپار زادگاهش بیت‌لحم شد. علاوه‌بر‌این، نبود جا و مکانی برای سکونت، یوسف و مریم را واداشت که در مکان نگاهداری حیوانات ساکن شوند.

بدین ‌ترتیب، از همان آغاز تولد عیسی، ما با تدارک عجیب ولی کامل خدا روبه‌رو می‌شویم. عیسی برای برقراری پادشاهی خدا به این جهان آمده بود، اما پادشاهی او از آن نوعی که جهان می‌شناسد نبود. عیسی خود در پاسخ به پیلاطس این‌گونه گفت: «پادشاهی من از این جهان نیست. اگر پادشاهی من از این جهان بود، خادمانم می‌جنگیدند تا به دست یهودیان گرفتار نیایم. اما پادشاهی من از این جهان نیست.» (یوحنا ۱۸: ۳۶)

باید توجه داشت که منظور عیسی اشاره به برقراری پادشاهی‌اش در جهانی دیگر نبود، بلکه تنها بر تفاوت پادشاهی‌اش با دیگر پادشاهی‌ها، از جمله حکومت روم بود.

در فقر و در ثروت، فروتنی عیسی را نمونۀ زندگی خود قرار دهیم و از هر برتری جویی برای نفع شخصی خود چشم‌پوشی کنیم.

«خوشا‌به‌حال فقیرانِ در روح، زیرا پادشاهی آسمان از آن ایشان است.» (متی ۵: ۳)