ایام روزه
بشارت تولد خداوندمان به مریم باکرهٔ مبارک
جشن بشارت امروز باعث می‌شود که رویارویی مریم و جبرائیل را تصور کنیم و این نکته را که زندگی مریم دیگر هرگز مثل سابق نخواهد بود. شاعر اسکاتلندی «ادوین موئیر»، هنگامی که در شعر «بشارت» این رویارویی را همچون قرار‌گرفتن در «بعدازظهری بی‌پایان» توصیف می‌کند، احساس خارق‌العاده‌بودن و ابدیت را ثبت می‌کند. در این قسمت از کتاب سموئیل، پیش‌نمونه‌ای از سرود رهایی مریم را می‌یابیم که او در آینده خواهد سرود.
همچون سرود مریم باکره و سرود مریم خواهر موسی در ساحل دریای سرخ، سرود حنّا نیز همزمان از مقاومت و پیروزی می‌گوید: بیانیه‌ای که اعلام می‌کند کارها آن‌گونه که هستند نخواهند ماند و حتی فراتر از آن، آیندهٔ الهی هم خواهد آمد و هم‌اینک حاضر است.
در سرود مریم باکره، زنی برای آینده‌ای نو که از پیش برای او در نظر گرفته شده است، خدا را ستایش می‌کند. در مورد حنّا تضادی میان ناتوانی جسمانی پیشین او در بچه‌دار شدن و زایمان معجزه‌آمیز کنونی وجود دارد. گرچه داستان حاملگی‌ها و زایمان‌های غیرمنتظره ممکن است امروز نیز از نظر برخی مردم حقیقت داشته باشد، از نظر برخی دیگر مهم این است که مفهوم نمادین آن را جدی بگیریم: این که خدا به همهٔ ما، با هر جنسیت و وضعیت زایایی، وعدهٔ قدرت آفرینندگی عمیق‌تر و بیشتر می‌دهد. اینکه حقیقت تازه می‌تواند درون ما رشد کند و انسانیت ما در روند به‌دنیا‌آوردن این آیندهٔ نو نقشی اساسی دارد.
