جمعه
زندگی بر اساس افکار مسیح
«همشکل این عصر مشوید، بلکه با نو شدن ذهن خود دگرگون شوید.»
رومیان ۱۲: ۲
پولس رسول در باب‌های ۱ – ۱۱ نامهٔ خود به مسیحیان کلیسای روم، در جامع‌ترین شکل ممکن، به بحث دربارهٔ بسیاری از مقوله‌های اساسی الهیات مسیحی می‌پردازد. او در قالب سه موضوع اساسی گناه و میزان رخنهٔ آن در زندگی بشر، شریعت و نقش آن در زندگی انسان و در نهایت، فیض بی‌اندازه و فراگیر خدا مفاهیم بسیاری را به ما تعلیم می‌دهد . اما از باب ۱۲ به بعد، تعلیم پولس بر جنبه‌های مختلف زندگی عملی مسیحیان متمرکز می‌شود. تغییر لحن کلام او در آغاز این باب، حاکی از این است که او قصد نتیجه‌گیری از صحبت‌های خود در باب‌های پیشین را دارد تا از این طریق مؤمنان را به برداشتن قدم‌هایی عملی در زندگی مسیحی دعوت کند، قدم‌های مختلفی که او در ادامه به‌صورتی خیلی فشرده تا اواسط باب ۱۵ به آنها اشاره می‌کند.
لیکن، پیش از هر چیز، او بر لزوم سرسپردگی در زندگی مسیحی تأکید می‌ورزد؛ زیرا بدون این سرسپردگی، تشخیص و درک ارادهٔ خدا ناممکن خواهد بود. پیشتر، پولس در باب ۸ توضیح داده بود تنها کسانی که در مسیح حیاتی تازه یافته و روح خدا را دریافت کرده‌اند، قادر به پیروی از خواست خدا در زندگی خود هستند. اما، حال او تأکید می‌کند که هرچند تمایل به پیروی خدا شرطی لازم است، ولی دانستن افکار الهی نیز به همان اندازه ضرورت دارد. به‌همین‌خاطر، ابتدا مسیحیان نیاز دارند طرز فکری را که از شیوه‌های حاکم بر این جهان به ارث برده‌اند، رها کرده و دیگر بر اساس معیارهای دنیوی زندگی نکنند تا در نتیجه معیارهای الهی جایگزین تفکر سابق آنها شود.
بدین ترتیب، پولس شیوهٔ عبادتی تازه‌ای را در برابر مسیحیان قرار می‌دهد. در این شیوه، دیگر چون عهد عتیق نیازی به گذراندن قربانیهای مختلف برای جلب رضایت خدا نیست، چرا که قربانی کامل مسیح یک‌بار برای همیشه صلح با خدا را به ارمغان آورده است. اما، در پاسخ به رحمتهای خدا و به‌خاطر شراکتی که در حیات مسیح نصیب مؤمنان شده است، شایسته است که آنها نیز وجود خود را همچون قربانی زنده به خدا تقدیم کنند؛ زیرا تنها از طریق یک چنین سرسپردگی و وقفی است که اذهان ما آمادهٔ پذیرش افکار الهی خواهد بود تا در نتیجهٔ آن بتوانیم رابطه‌ای صلح‌آمیز را با خدا و با انسان‌ها، اعم از مسیحی و غیر‌مسیحی برقرار کنیم.
مطالعهٔ کتاب مقدس
رومیان ۱۲: ۲
و دیگر هم شکل این عصر مشوید، بلکه با نو شدن ذهن خود دگرگون شوید. آنگاه قادر به تشخیص ارادۀ خدا خواهید بود؛ ارادۀ نیکو، پسندیده و کامل او.
* رومیان ۱۲: ۱ – ۲۱
قربانیهای زنده
۱پس ای برادران، در پرتو رحمتهای خدا، از شما استدعا می‌کنم که بدنهای خود را همچون قربانی زنده و مقدّس و پسندیدۀ خدا تقدیم کنید که عبادت معقول شما همین است. ۲و دیگر همشکل این عصر مشوید، بلکه با نو شدن ذهن خود دگرگون شوید. آنگاه قادر به تشخیص ارادۀ خدا خواهید بود؛ ارادۀ نیکو، پسندیده و کامل او.
۳زیرا به واسطۀ فیضی که به من عطا شده است، هر یک از شما را می‌گویم که خود را بیش از آنچه می‌باید، مپندارید، بلکه هر یک به فراخور میزان ایمانی که خدا به شما بخشیده است، واقع‌بینانه دربارۀ خود قضاوت کنید. ۴زیرا همان‌گونه که هر یک از ما را بدنی واحد است که از اعضای بسیار تشکیل شده و کار همۀ این اعضا یکسان نیست، ۵ما نیز که بسیاریم، در مسیح یک بدن را تشکیل می‌دهیم و هر یک، اعضای یکدیگریم. ۶بر حسب فیضی که به ما بخشیده شده است، دارای عطایای گوناگونیم. اگر عطای کسی نبوّت است، آن را متناسب با ایمانش به کار گیرد. ۷اگر خدمت است، خدمت کند. اگر تعلیم است، تعلیم دهد. ۸اگر تشویق است، تشویق نماید. اگر کمک به نیازمندان است، با سخاوت چنین کند. اگر رهبری است، این کار را با جدیّت انجام دهد. و اگر رحم و شفقت به دیگران است، شادمانه به این کار مشغول باشد.
جلوه‌های گوناگون محبت
۹محبت باید بی‌ریا باشد. از بدی بیزار باشید و به آنچه نیکوست، سخت بچسبید. ۱۰با محبتِ برادرانه سرسپردۀ هم باشید. در احترام گذاشتن به یکدیگر، از هم پیشی بگیرید. ۱۱هیچ‌گاه غیرت شما فروکش نکند؛ در روحْ شعله‌ور باشید و خداوند را خدمت کنید. ۱۲در امیدْ شادمان، در سختیها شکیبا و در دعا ثابت‌قدم باشید. ۱۳در رفع احتیاجات مقدسین سهیم شوید و میهمان‌نواز باشید.
۱۴برای کسانی که به شما آزار می‌رسانند، برکت بطلبید؛ برکت بطلبید و لعن نکنید! ۱۵با کسانی که شادمانند، شادی کنید، و با کسانی که گریانند، بگریید. ۱۶برای یکدیگر ارزش برابر قائل باشید! مغرور نباشید، بلکه با کسانی که از طبقات محرومند، معاشرت کنید. خود را برتر از دیگران مپندارید.
۱۷به هیچ‌کس به سزای بدی، بدی نکنید. دقّت کنید که آنچه را در نظر همگان پسندیده است، به جای آورید. ۱۸اگر امکان دارد، تا آنجا که به شما مربوط می‌شود، با همه در صلح و صفا زندگی کنید. ۱۹ای عزیزان، انتقام مگیرید، بلکه آن را به غضب خدا واگذارید. زیرا نوشته شده که «خداوند می‌گوید: ”انتقام از آن من است؛ من هستم که سزا خواهم داد.“» ۲۰برعکس، «اگر دشمنت گرسنه است، به او خوراک بده! و اگر تشنه است، به او آب بنوشان! اگر چنین کنی، اخگرهای سوزان بر سرش خواهی انباشت.» ۲۱مغلوب بدی مشو، بلکه بدی را با نیکویی مغلوب ساز.
* رومیان ۱۳: ۱ - ۱۴
اطاعت از صاحبان قدرت
۱هر کس باید تسلیمِ قدرتهای حاکم باشد، زیرا هیچ قدرتی جز از سوی خدا نیست. قدرتهایی که وجود دارند، از جانب خدا مقرر شده‌اند. ۲پس آن که بر علیه قدرتی عِصیان کند، در حقیقت علیه آنچه خدا مقرر کرده، عِصیان ورزیده است؛ و آنان که چنین می‌کنند، مجازات را برای خود می‌خرند. ۳زیرا راستکِرداران از حکمرانان هراسی ندارند، امّا خلافکاران از آنها می‌ترسند. آیا می‌خواهی از صاحبِ قدرت هراسی نداشته باشی؟ آنچه را که درست است، انجام بده که تو را تحسین خواهد کرد. ۴زیرا خدمتگزار خداست تا به تو نیکویی کند. امّا اگر مرتکب کار خلاف شوی، بترس، زیرا شمشیر را بی‌جهت حمل نمی‌کند. او خدمتگزار خدا و مجری غضب است تا کسی را که مرتکب کار خلاف شده است، کیفر دهد. ۵پس آدمی باید نه تنها برای پرهیز از غضب، بلکه به سبب وجدان خود نیز تسلیم قدرتها باشد.
۶به همین سبب نیز مالیات می‌پردازید، زیرا صاحبان قدرت که تمامِ وقت خود را وقف کار حکومت می‌کنند، خدمتگزاران خدایند. ۷دِین خود را به همگان ادا کنید: اگر مالیات است، مالیات بدهید؛ اگر خَراج است، خَراج بپردازید؛ اگر احترام است، احترام بگذارید؛ و اگر اکرام است، تکریم کنید.
محبت، چون تحقق شریعت
۸هیچ دِینی به کسی نداشته باشید جز اینکه یکدیگر را پیوسته محبت کنید. زیرا هر که به دیگری محبت کند، در واقع شریعت را به جا می‌آورد. ۹زیرا احکامِ ’زنا مکن‘، ’قتل مکن‘، ’دزدی مکن‘، ’طمع مورز‘، و هر حکم دیگری که باشد، همه در این کلام خلاصه می‌شود که «همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت کن.» ۱۰محبت، به همسایۀ خود بدی نمی‌کند؛ پس محبت تحقق شریعت است.
۱۱و شما با آگاهی از این که در چه زمانی به سر می‌برید، چنین کنید. زیرا هم‌اکنون ساعتِ آن رسیده است که از خواب بیدار شوید، چرا که اکنون در مقایسه با زمانی که ایمان آوردیم، نجات ما نزدیکتر شده است. ۱۲شبْ رو به پایان است و روز نزدیک شده است. پس بیایید اعمال تاریکی را به سویی نهیم و زرۀ نور را در بر کنیم. ۱۳بیایید آن‌گونه رفتار کنیم که شایستۀ کسانی است که در روشناییِ روز به سر می‌برند. پس اوقات خود را در بز‌مها و میگساری و هرزگی و عیاشی و جدال و حسد سپری نکنیم، ۱۴بلکه عیسی مسیحِ خداوند را در بر کنید و در پی ارضای امیال نَفْس خود مباشید.
