نان روزانه

ایام روزه

پنجمین یکشنبهٔ ایام روزه

روح و جسم (نَفْس) در جای‌جای نامه‌های پولس دیده می‌شود. هر جا که حاضر می‌شوند، جایگزین خیر و شر به‌شمار می‌آیند. زندگی طبق جسم (نَفْس)، یعنی زندگی خودخواهانه و در نافرمانی خدا و زندگی به‌واسطهٔ روح، یعنی زندگی همسو با خدا و به‌خاطر او. این امر باعث نمی‌شود که جسم/بدن به‌خودی‌خود شر باشد. تنها وقتی چنین است که به اشتباه هدف نهایی فرض شود. پولس در هیچ جای دیگر عهدجدید تسلیم حملهٔ بدعت ناستیکی و تعلیم غلط آن درمورد شر بودنِ بدن و امور مادی نشده است. همان‌گونه که مسیح نشان داد، زندگی جسمانی می‌تواند در مسیر خدا باشد. همین امر باعث می‌شود که در اصطلاحات پولس «روحانی» خوانده شود. کمی بعد در همین فصل، پولس ما را ترغیب می‌کند که در پی رهایی بدن‌مان باشیم، نه ویران‌کردن آن (آیهٔ ۲۳). به همین دلیل، امور «جسمانی» هم اگر متکی بر خدا باشند، امور روحانی‌اند. (در ۲قرنتیان ۷:‏۱ پولس می‌نویسد که روح نیز به اندازهٔ جسم می‌تواند «ناپاک» باشد.)
پولس به اصرار مخاطبان را ترغیب می‌کند که به امور جسمانی نیندیشند، بلکه به امور روحانی فکر کنند. این حکمِ بی‌اعتنایی به جسم/بدن و خون نیست، بلکه برعکس، حکمِ «روحانی» دیدن آن به‌عنوان حامل روح، از دیدگاه خداست. نه تنها حکم نمی‌کند که به جسم/بدن بی‌اعتنایی کنیم، بلکه ما را ترغیب می‌کند تا عملاً خدا را پیروی کنیم: او از طریق روح، جسم و خون شد تا به یاری جسم و خون آید.