در تاریخ بشر الگوهایی وجود دارد. پیام اشعیا دربارۀ توکلِ پایدار به خدا، در دوران تهاجم آشور چنان تأثیر عمیقی داشت که بارها به‌کار گرفته شد. مجموعۀ نبوت‌هایی که کتاب اشعیا را شکل داده‌اند، حاصل روند طولانی از بازگویی و تفسیرهای مکرراست.
ما به‌شدت نیازمندیم که شنیدن کلام خدا را بارها بیاموزیم. در این مسیر درخواهیم یافت که قلب آدمی تا جایی آمادۀ مقاومت در برابر خداست که پیام او را همچون زبانی نامفهوم بی‌تأثیر کند. با این همه، خدا از سخن گفتن دست نمی‌کشد.
ظهور، زمان باز شنیدن اصول بنیادین است. مسئولیت بزرگ مسیحیان این است که شاهد حضور خدا باشند، به‌ویژه در زمانه‌ای همچون زمان ما که ترس خدا هیچ جایی در افکار عمومی ندارد. ما باید دریابیم که ایمان چیزی فراتر از «خوب بودن» است. همچنین نباید به خودخواهی و تباهی جامعه، همچون امری ناگزیر تن دهیم. مشکلات ما زادۀ خواب و خیال نیستند؛ جلوه‌های گناه تنها با تغییر عمیق قلب انسان از میان می‌روند. حقیقت را تنها با بازگشت و اقرار به نیاز عمیق‌مان به خدا خواهیم یافت. چنان‌که مخاطبان اشعیا دریافتند، ما نیز اگر این گوشزد را از یاد ببریم، محکوم به تکرار خطا هستیم.
