ما باید هنگام خواندن کتاب‌مقدس درنگ کرده و به‌یاد داشته باشیم که عناوین متون آشنا را ویراستاران خیرخواهِ ترجمه‌های دقیق افزوده‌اند و بخشی از متن اصلی نیستند. مثلاً عنوان «مأموریت بزرگ» در انتهای انجیل متی به این ترتیب در کتاب‌مقدس نیامده است. این فقط یک فرمان است؛ یکی از چند فرمانی که عیسی به شاگردانش می‌دهد.
اما فقط یک فرمان بزرگ وجود دارد. این فرمان بی‌تردید در عهدعتیق (تثنیه ۶:۴) و در انجیل، چنین نام‌گذاری و شناسایی شده است: «”خداوند خدای خود را با تمامی دل و با تمامی جان و با تمامی فکر خود محبت نما.“ این نخستین و بزرگ‌ترین حکم است. دومین حکم نیز همچون حکم نخستین است: ”همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت نما.“ تمامی شریعت موسی و نوشته‌های پیامبران بر این دو حکم استوار است.» (متی ۲۲:۳۷-۴۰)
اربن هلمزِ سوم، کشیش و الهی‌دان کلیسای اسقفی، کتابش به نام فرقهٔ انگلیکن چیست؟ را با چند کلام ساده به پایان می‌برد که در مورد همهٔ کلیساها و احتمالاً همهٔ باورها صدق می‌کند: «همهٔ پرسش‌های مذهبی به یک پرسش ختم می‌شوند: چه‌کار باید بکنیم؟… مسیر [ما] همانا زندگی‌کردن در جهان براساس بینش الهی است. ما می‌توانیم در مورد نکات جزئی بگومگو کنیم، اما چشم‌انداز تا حدود زیادی روشن است. دوست داشتنِ خدا، یعنی کاستن از بار رنجبران. بقیهٔ مسائل، دربارهٔ راهکارهاست.»
بنابراین، شما احکام را می‌دانید. حالا به راهکارها بپردازید. به‌خاطر داشته باشید که مذهب در اصل، مهربانی است. خدا مهربانانه به شما می‌نگرد. به همین ترتیب با دیگران و خودتان رفتار کنید.
