آیا متوجه شده‌اید که عیسی نسبت به مردم نالان یا مطرودان، چقدر حساس است؟ او گمنامان و گنگ‌ها را می‌شنود. او نادیده‌ها و نابینایان را می‌بیند. او حس‌ناشده‌ها و لمس‌ناشدنی‌ها را حس می‌کند.
عیسی زبانِ اعمال خداست. گاهی توجه او، عمل او و کسانی که با آنها مواجه می‌شود، بیش از سخنان عیسی، دربارهٔ خدا با ما سخن می‌گویند. او با مردمان نامناسب همنشین می‌شود. او از دوستان و خویشاوندانش فراتر می‌رود تا به دیگران دست یابد. او در سراسر زندگی و خدمتش در مسیر حیات و محبت پادشاهی خدا که برای همگان است، عمل می‌کند.
عیسی نزد ما می‌آید، پس ما نیز باید نزد خدا بیاییم. خوب است به‌یاد آوریم که خدمت عیسی ارتباط بسیاری به خودی‌ها و غیرخودی‌ها داشت. عیسی با غیرخودی‌ها رابطهٔ دوستانه برقرار کرد؛ خودی‌ها را نیز متوجه بیرون کرد.
عیسی به‌ندرت در اماکن مذهبی خدمت کرد یا شفا داد. او با آگاهی و توجه در میان مردمان مسکن گرفت. او در میان ما مسکن گرفت تا ما نیز تا ابد با او مسکن بگیریم. عیسی بار دردها و نگرانی‌های ما را بر دوش می‌گیرد. اما یک گام فراتر می‌رود و نادیدگانی را که ما متوجه‌شان نیستیم، می‌بیند؛ مانند مرد نابینا در راه اریحا را. در جهان پُرمشغلهٔ ما عیسی بازمی‌ایستد و به کسانی توجه می‌کند که به آنها توجه نمی‌شود. همچون او رفتار کنید.
