ایوب

یکی از کسانی که اگر در این کتاب یادی از وی نکنیم، جایش خیلی خالی می‌ماند، ایوب است. در هیچ‌یک از کتاب‌های کتاب مقدس تا این اندازه با مسئله رنج و مشکلات رو به‌رو نمی‌شویم. با این حال به پرسش «چرا» پاسخ روشنی داده نمی‌شود. الیفاز و دوستانش پاسخی ساده در آستین داشتند: «این ناشی از خطای خود ایوب است». برای آنان و امروزه برای خیلی‌ها، رنج؛ پیامد گناه است. دیگران با جسارت نظر خود را چنین اعلام خواهند کرد که کسانی که از خدا پیروی می‌نمایند، هرگز محتاج به چیزی نخواهند شد. با این حال ایوب ۱:۱ بی‌درنگ بر این نظریه خط بطلان می‌کشد: «آن مرد کامل و راست و خداترس بود و از بدی اجتناب می‌نمود». ایوب دقیقا بدین خاطر رنج کشید که مردی بسیار خداترس بود. در آیه یک از فصل یک کتاب ایوب، او به عنوان مردی کامل و راست و خداترس و کسی که از بدی اجتناب می‌کند، توصیف شده است. · آنانی که به راستی کاملند، راست نیز هستند. · آنانی که به راستی خدا ترسند، از بدی نیز اجتناب می‌کنند. ایوب آنچه را که موعظه می‌کرد، خود بدان عمل می‌نمود. او نه تنها به عنوان مردی کامل مورد پذیرش قرار گرفته بود، بلکه به عنوان کسی که در تجارت نیز درستکار است شناخته شده بود. نه تنها ادعا می‌کرد که خداترس است، بلکه برای اثبات ادعایش همه تلاش خود را مبذول می‌داشت تا از بدی دوری کند. چنین آدم‌هایی به‌طور خودکار مورد هدف شیطان قرار می‌گیرند، اما از سوی دیگر خدا هم بدیشان افتخار می‌کند. در مورد ایوب، خدا به ابلیس اجازه داد تا نهایت بدی را در حقش به‌عمل آورد. کاری غیر قابل درک و گاه غیر قابل پذیرش. آیا خدا به ایوب تا این اندازه اعتماد داشت؟ و ایوب نیز به خدا؟ این هفته می‌خواهیم در این‌باره صحبت کنیم. راز ایوب دستورالعمل ما برای امروز است: کامل و راست، خداترس و اجتناب کننده از بدی. پس در روزگار شرور نیز می‌توان استوار بود و در روزهای تاریک هم می‌شود نور را دید. نور.