ایوب

شیطان اصلاً انتظار نداشت که خدا درباره ایوب با او سخن بگوید. شیطان امیدوار بود که بتواند گزارشی از همه بدبختی‌هایی که در خلال دوره سرگردانی‌اش بر روی زمین، بر سر بشر آورده ارائه نماید. او داستان خود را درباره همه ریاکاران، دزدان و زناکاران زمین آماده کرده بود؛ همچنین درباره همه مسیحیانی که از یکدیگر نفرت دارند و به یکدیگر اعتماد ندارند. آنانی که سرودهای پارسایی می‌خوانند، اما کارهای بد انجام می‌دهند. اینها چیزهایی بودند که شیطان دوست داشت در موردشان حرف بزند. این همان چیزی بود که وی انتظارش را داشت، اما خداوند مایل بود درباره یک چیز حرف بزند این ایوب که تا این اندازه قابل اعتماد بود. شیطان همیشه می‌خواهد درباره چیزهای منفی صحبت کند. او فرزندان خدا را هم به این کار ترغیب می‌نماید و خیلی هم موفق می‌شود. خدا ما را متوجه چیزهای مثبت می‌کند. گرچه او گناه را محکوم می‌نماید و از احتیاجات بشر و جهان هستی برانگیخته می‌شود، اما آمرزش و آرزوهای زیادی را به مردمانی که به آینده امیدی ندارند، هدیه می‌کند. او خدا و نجات‌ دهنده ماست. باید که در اثر قدم‌های او راه برویم. و چنین دعا کنیم: «ای خدا مرا تفتیش کن و دل مرا بشناس. مرا بیازما و فکرهای مرا بدان و ببین که آیا در من راه فساد است! و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما» (مزمور ۲۳:۱۳۹- ۲۴).