دانیال ۳:۱۷- ۱۸
اگر چنین است، خدای ما که او را می‌پرستیم قادر است که ما را از تون آتش ملتهب برهاند و او ما را از دست تو ای پادشاه خواهد رهانید و اگر نه، ای پادشاه تو را معلوم باد که خدایان تو را عبادت نخواهیم کرد و تمثال طلا را که نصب نموده‌ای سجده نخواهیم نمود.
دانیال
در این فصل از کتاب، شیطان برای دور ساختن یهودیان از خدا دست به ترفند دیگری می‌زند. ترفندی زیرکانه که قبلاً هم بارها آن را به‌کار برده و تأثیرش را دیده بود، ترفند سازشکاری.
چه نوع سازشکاری؟
ایمان داشتن به خدا و در کنار آن پرستیدن خدایان دیگر. بامدادان به حضور خدا دعا کن و شامگاهان در برابر بت‌ها زانو به زمین بزن. اگر به چنین سازشکاری تن در بدهید، می‌توانید موقعیت اجتماعی و مالی خود را حفظ کنید. این تصوری بود که اکثر یهودیان می‌کردند. تنها سه نفر از آنها تن به این سازش ندادند. آنان می‌دانستند که سازشکاری، به هر شکلش، مساوی است با انکار ایمان به خدای واحد حقیقی. دیگر یهودیان به این نتیجه رسیده بودند که زندگی یک جور بده و بستان است و به مخاطره افکندن شغل و موقعیت خوب، کاری ابلهانه و روحانیتی افراطی می‌باشد. دیدگاه ایشان آن بود که باید بدانی چگونه موضوع کار را از دین جدا نمایی.
برای سه دوست دانیال، سازشکاری به هر شکل و عنوانی، به معنای تسلیم شدن در برابر خود شیطان بود. از این رو، هرچند می‌دانستند که با خودداری کردن از سازش خطر مرگ در تون آتش در کمینشان است، امتناع ورزیدند. آنان ترجیح دادند برای خدا بمیرند، تا با شریر زندگی کنند. شیطان ترفند سازشکاری را همیشه خوب به‌کار می‌برد، چه در مورد کلیسای تحت جفا و چه در مورد جامعه مرفه خودمان.
آیا زانو می‌زنید یا سرپا می‌ایستید؟ «پس اسلحه کامل خدا را بر تن کنید، تا در روز شر شما را یارای ایستادگی باشد، و بتوانید پس از انجام همه چیز، بایستید» (افسسیان ۶:۱۳).
