«حصار را بنا کرده‌ام و هیچ رخنه‌ای در آن باقی نمانده است…» (نحمیا ۱:۶)

نحمیا

نحمیا مرد دعا و البته مرد عمل بود. در کتاب نحمیا هفت دعا مذکور است. وی همواره، در هر شرایطی و برای هر چیزی که انجام می‌داد دعا می‌کرد و چون دعا می‌کرد کامیاب بود. برای نحمیا، دعا رکنی اساسی بود نه چیزی «جنبی». او نه تنها برای پیشبرد کار خود دعا می‌کرد، پیشبرد کارش هم در غنی‌تر شدن دعاهایش تأثیر داشت. کار با شکوه او را می‌توان بدین ترتیب خلاصه کرد: · پس من دعا کردم. · پس ما بنا کردیم. · در دعا قدرت هست. «و من در میان ایشان کسی را طلبیدم که دیوار را بنا نماید و برای زمین به حضور من در شکاف بایستد تا آن را خراب ننمایم، اما کسی را نیافتم» (حزقیال ۳۰:۲۲). درمورد نحمیا: خدا نگاه کرد و شخص دلخواهش را یافت. درمورد شما چطور؟ امروز؟