خروج ۱۳:۱۴- ۱۶
موسی به قوم گفت: «مترسید. بایستید و نجات خداوند را ببینید، که امروز آن را برای شما خواهد کرد، زیرا مصریان را که امروز دیدید تا به ابد دیگر نخواهید دید. خداوند برای شما جنگ خواهد کرد و شما خاموش باشید». و خداوند به موسی گفت: «چرا نزد من فریاد می‌کنی؟ بنی‌اسرائیل را بگو که کوچ کنند و اما تو عصای خود را برافراز و دست خود را بر دریا دراز کرده، آن را منشق کن، تا بنی‌اسرائیل از میان دریا بر خشکی راه سپر شوند.
آنتونیو گاریدو
بنی‌اسرائیل و در پیشاپیش آنان موسی در موقعیتی بسیار حساس قرار گرفته بودند. از پیش رو دریای سرخ، از دو طرف بیابان و از پشت سر هم لشکریان مصر ایشان را احاطه کرده بودند. صحنه بسیار هولناکی بود. یک خیابان بن‌بست. قوم خدا اغلب خویشتن را در وضعیت‌هایی مشابه می‌بینند. آنان خود را در خیابانی به ظاهر بن‌بست می‌بینند، در حالی که دشمن بر دهانه ورودی آن خیابان در کمینشان نشسته است. به هر طرف که نگاه می‌کنیم خطر، اضطراب و نومیدی می‌بینیم، اما خدا اجازه می‌دهد که این موقعیت‌ها پیش بیاید تا به ما نشان دهد که هیچ وقت دلیلی برای نومیدی وجود ندارد. از خیابان‌های بن‌بست، درس‌های روحانی بسیاری می‌توان یاد گرفت؛ زیرا در این گونه خیابان‌ها هنوز یک راه باز است و آن راهی است که به خدا ختم می‌شود. زمانی که اوضاع واقعاً خراب شد، موسی به صدای خدا گردن نهاد و آب را با عصایش منشق کرد و خیابان بن‌بست به یک شاهراه تبدیل شد. همیشه این‌گونه خواهد بود… اگر از خداوند اطاعت و به او اعتماد نماییم.
