مزمور ۴
ای خدای عدالت من، چون بخوانم مرا مستجاب فرما. در تنگی مرا وسعت دادی. بر من کَرَم فرموده، دعای مرا بشنو. ای فرزندان انسان تا به کی جلال من عار خواهد بود، و بطالت را دوست داشته، دروغ را خواهید طلبید؟ اما بدانید که خداوند مرد صالح را برای خود انتخاب کرده است، و چون او را بخوانم خداوند خواهد شنید. خشم گیرید و گناه مورزید. در د‌ل‌ها بر بسترهای خود تفکر کنید و خاموش باشید. قربانی‌های عدالت را بگذرانید و بر خداوند توکل نمایید. بسیاری می‌گویند: «کیست که به ما احسان نماید؟» ای خداوند نور چهره خویش را بر ما برافراز. شادمانی در دل من پدید آورده‌ای، بیشتر از وقتی که غله و شیره ایشان افزون گردید. به سلامتی می‌خسبم و به خواب هم می‌روم، زیرا که تو ای خداوند مرا در اطمینان ساکن می‌سازی.
داوود
آدم‌هایی که گرداگرد داوود جمع شده بودند، دیگر رمقی برای جنگیدن نداشتند. آیا در جنگ شکست خورده بودند؟ آیا سپاهیانشان درهم شکسته شده بود؟ ما نمی‌دانیم. اما آنچه از ظاهر امر پیداست این است که آنها ایمانشان را به خدا از دست داده بودند و داوود را به این دلیل که هنوز بر خدا توکل داشت، مورد انتقاد قرار می‌دادند. واکنش داوود به این شکست و انتقادهای اطرافیانش چیست؟ او دعا می‌کند.
