گرهارد هم

در اینجا پولس تفاوت میان حکمت انسانی و حکمت الهی را توضیح می‌دهد. دنیا تنها حکمت انسانی را مورد تأیید قرار می‌دهد و در کشور ما (منظور روسیه است- م) نیز وضع بدین منوال بود. ما مسیحیان شهروند درجه دو به‌شمار می‌رفتیم. بچه‌های خانواده‌های مسیحی در غالب مواقع مورد تحقیر و بد رفتاری واقع می‌شدند. در مدرسه به آنها نمره‌های پایین‌تر می‌دادند و جزو بچه‌های بد محسوب می‌شدند.
از سال ۱۹۸۹ در روسیه خیلی چیزها تغییر کرده است. تاکنون چنین آزادی و استقبالی نسبت به انجیل وجود نداشته است. یک‌بار، در خلل ملاقاتی که در فضای باز برگذار شده بود، زنی بسیار تحصیل کرده نزد من آمد. او در یکی از دانشگاه‌های الحادی تدریس می‌کرد. رنگ پریده و گیج به‌نظر می‌رسید.
وقتی از وی پرسیدم که چه کاری می‌توانم برایش انجام دهم، پاسخ داد: «من بیست سال بود که با خدای شما، کتاب مقدس شما و مسیحیان مبارزه می‌کردم…» لحظه‌ای مکث کرد و سپس گفت: «اما در اشتباه بودم.» مدتی در سکوت گذشت و بعد افزود: «و اکنون می‌خواهم بیشتر درمورد حقیقت بدانم. کمکم کنید.» این خانم ملحد پیش روی یک مسیحی که تا چندی پیش شهروند درجه دو محسوب می‌شد، با گردن خمیده ایستاده بود. با او درمورد انجیل حرف زدم و با هم دعا کردیم. سپس در حالی که در نور سالک بود، روانهٔ خانه‌اش شد. «او که بر آسمان‌ها نشسته است، می‌خندد» (مزمور 4:2). زیرا فرمانده‌ٔ اصلی اوست. هیچ‌چیز برای وی آنقدر سخت نیست که نتواند از عهده‌اش برآید. پردهٔ آهنین فرو افتاد و خدا مشغول بنا‌کردن کلیسایش می‌باشد. آیا چیزی برای خداوند دشوار است؟