نیکولای گئورگیتا

یک روز استثنایی را به‌خاطر می‌آورم. با احساس طراوت و تازگی از خواب بیدار شدم و قسمتی از کلام خدا را از افسسیان ۶:‌۱۱ خواندم. «اسلحهٔ کامل خدا را بر تن کنید تا بتوانید در برابر حیله‌های ابلیس بایستید.» همه چیز آرام و صلح‌آمیز به‌نظر می‌رسید. صدای خودم را شنیدم که چنین دعا می‌کنم: «شیطان هر کاری که امروز بخواهد بر ضد من انجام دهد، موفق نخواهد شد.»

همه چیز روبه‌راه بود، تا ساعت یک که در بیمارستانی که من در آن کار می‌کردم، قرار بود جلسهٔ ویژه‌ای صورت بگیرد. پیش از آغاز جلسه، یکی از همکارانم به تحریک نمایندهٔ حزب برخاست و مرا متهم نمود. آن همکار به من نگریست و گفت: «شما، دکتر گئورگیتا، از وقت اداری برای خواندن و ترجمهٔ کتاب‌های مسیحی استفاده می‌کنید.» تا اندازه‌ای حق با او بود. من در بیمارستان کتاب می‌خواندم و ترجمه می‌کردم، اما نه در خلال ساعات اداری. به‌جای اینکه وقت ناهار را صرف گفتگو با دیگر پزشکان نمایم، می‌نشستم و کتاب می‌خواندم یا ترجمه می‌کردم.

می‌دانستم که آن شخص را برانگیخته‌اند تا بر ضد من حرف بزند. پس از وی خواستم نام یکی از کتاب‌هایی را که ترجمه کرده‌ام بگوید. به لکنت زبان افتاد و نتوانست جوابی بدهد. آنگاه مدیر بیمارستان به آن مرد گفت که دیگر حق ندارد بدون مدرک، هیچ اتهامی را علیه من مطرح کند. آیات افسسیان ۱۱:۶ و اول پطرس ۵:‌۸ به خاطرم آمد. بهترین راه برای مراقب بودن این است که در هر شرایطی از حضور خدا مطمئن باشیم. جنگ از آن ما نیست، بلکه از آن خداوند است، بنابراین پیروزی در آن هم تضمین شده می‌باشد.