قصان خلف

وجه تمایز مسیحیت، واژۀ «محبت» است. تنها راه توصیف ایمان مسیحی، تطبیق دادن آن با این کلمه است. همیشه ما به محبت خدا نسبت به خودمان، و محبت خودمان به دیگران می‌اندیشیم و عاملی مهمتر را که با آن می توانیم خدا را هم محبت نماییم، فراموش می‌کنیم. محبت، رابطه‌ای دو طرفه میان خدا و ماست. او ما را محبت می‌کند، و ما هم او را محبت می‌نماییم.
اگر می‌خواهیم معنای این رابطه را کاملا درک کنیم، باید محبت را با رحمت مقایسه نماییم. در اینجاست که معنای کامل این رابطۀ محبت‌آمیز با خدا آشکار می‌گردد. رحمت بار معنایی رابطه «بالاتر با پایین‌تر» را در خود دارد و نه برعکس. خدا می‌تواند بگوید: «من بر شما، ای مردم، رحمت خواهم کرد» ولی ما نمی‌توانیم بگوییم: «ای خداوند ما هم بر تو رحمت خواهیم نمود!» اما خدا می‌تواند بگوید: «من شما را محبت می‌نمایم» و ما نیز می‌توانیم بگوییم: «خداوندا، ما هم تو را محبت می‌نماییم» .زبان رحمت، زبان میان ارباب و بردگانش است.
زبان محبت، زبان میان پدر و فرزندانش می‌باشد. در جهان هیچ چیز نیست که بشود آن را با این رابطۀ دو طرفه میان ما و خدا به واسطۀ پسرش عیسای مسیح مقایسه نمود.