آندرس نوریه‌گا

ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که مادی‌گرایی مورد دفاع است، بی‌خدا بودن کاملاً طبیعی است و البته مسیحی بودن غیرطبیعی. خیلی‌ها با گفتن اینکه مسیحیت بازماندهٔ دوران گذشته، استعمار و استثمار است، ایمان ما را مورد انتقاد قرار می‌دهند. نتیجه‌‌گیری آنها این است که کلیسا برای آدم‌های ضعیف و پناهگاهی برای شکست خورده‌هاست. بنابر فلسفهٔ ایشان، ایمان ما یک خطاست و نسل مسیحیان به‌زودی منقرض و جا برای جامعه‌ای نوین و کامل باز خواهد شد.
با این وجود، کمونیسم دیگر جاذبه‌اش را از دست داده است. کمونیست‌ها بازندگانی بیش نیستند. جامعهٔ نوین و کامل تبدیل به یک آرمان ‌شهر شده است. از سوی دیگر، کلیسا رشد کرده است. مسیحیان ضعیف به چنان ایمانداران قوی‌ای مبدل شده‌اند که تعالیم بی‌‌خدایان نمی‌تواند ایمانشان را نابود نماید. مسیحیان به اصطلاح ترسو به آدم‌هایی لبریز از امید، خوشی و قدرت تغییر ماهیت داده‌اند. جامعه امروز ترکیبی بد به خود گرفته است، در‌صورتی‌که کلیسای عیسای مسیح منتظر بازگشت شاه شاهان عیسی، خداوند ما است. «ایشان خم شده، افتاده‌اند و اما ما برخاسته، ایستاده‌ایم.» بر نام خداوند خدای مان توکل کنید و برخاسته با ما بایستید.