یانگ ژانگ

اندوختن کلام خدا در دل، کاری است که زمان زیادی می‌برد. این کار بدین معناست که ما باید کلام خدا را آنقدر بخوانیم تا جایی که آن کلام بخشی از وجودمان شود. برخی آدم‌ها کتاب مقدس دارند، اما هیچ وقت آن را نمی‌خوانند، بلکه کلام خدا را در قفسه کتابخانه گذاشته‌اند، ولی ما باید این کلام را در دلمان مخفی کنیم (یعنی اندوخته نماییم- م). در این صورت هیچ‌کس نمی‌تواند آن را از ما بگیرد. هر جا که باشیم در آزادی یا در زندان آن را با خود داریم. برای همین است که ما در چین تا جایی که می‌توانیم، بارها و بارها کلام خدا را می‌خوانیم. داشتن یک نسخه از کتاب مقدس این احساس را به ما القا می‌کند که گویی از موهبت و امتیازی ویژه برخورداریم، اما خوب می‌دانیم که ممکن است روزی همین کتاب مقدس نیز از ما گرفته شود یا اینکه به مکانی فرستاده شویم که در آنجا امکان تهیه کتاب مقدس نباشد. از این روست که تا حد ممکن کلام خدا را از بر می‌کنیم. کشیش جان سونگ یکی از معروفترین مسیحیان چین بود. او می‌گفت: «وقتی من جوان بودم، به مدت ۱۹۰ روز در یک بیمارستان روانی حبس شدم. بسیار خشنود بودم که کتاب مقدسم همراهم بود و می‌توانستم در طول شش ماهی که در آنجا محبوس بودم آن را بارها بخوانم». زمانی که وی از تیمارستان مرخص شد، دکترهایش توقع داشتند که روانش به‌کلی از هم فروپاشیده باشد، اما او مسیحی‌ای قوی‌تر از قبل بیرون آمده بود. هیچ‌کدام از دکترها علت را نفهمیدند، اما ما خوب می‌دانیم! شما چطور؟