مزمور ۱۴:۲۵- ۲۱
سِرّ خداوند با ترسندگان او است و عهد او تا ایشان را تعلیم دهد. چشمان من دائما به سوی خداوند است، زیرا که او پایهای مرا از دام بیرون میآورد. بر من ملتفت شده، رحمت بفرما زیرا که منفرد و مسکین هستم. تنگیهای دل من زیاد شده است. مرا از مشقتهای من بیرون آور. بر مسکنت و رنج من نظر افکن و جمیع خطایایم را بیامرز. بر دشمنانم نظر کن زیرا که بسیارند و به کینه تلخ به من کینه میورزند. جانم را حفظ کن و مرا رهایی ده تا خجل نشوم زیرا بر تو توکل دارم. کمال و راستی حافظ من باشند، زیرا که منتظر تو هستم» .
داوود
این مزمور را میتوان به سه بخش تقسیم نمود. داوود در هر سه بخش، برای آمرزش دعا میکند. تنها زمانی میتوان با خدا مشارکت صمیمانه داشت که آمرزش حاصل شده باشد. رهایی واقعی نتیجۀ مشارکت با خداوند است. تنها برای چنین افرادی است که خدا عهد خویش را آشکار خواهد نمود.