در آستانۀ عید بزرگ پنتیکاست، میکاه نبی هشداری به ما داده، نشان می‌دهد که وقتی به عدل و انصاف و دلسوزی خدا بی‌اعتنا می‌شویم و فقط به منافع خود می‌اندیشیم، چه اتفاقی خواهد افتاد. نه فقط قوم خدا را گمراه خواهیم ساخت، بلکه با سپردن خویشتن به بی‌عدالتی، با نفرت از آنچه نیکوست، و با دوست‌داشتن آنچه شرّ و بدی است، گویی گوشت انسان‌ها را می‌خوریم، پوست را از استخوانهایشان می‌کـَنیم، و ایشان را مانند گوشت برای پاتیل، تکه‌تکه می‌کنیم.
میکاه اعلان می‌دارد که از «روح خداوند» پُر شده است. این بدان معناست که باید گناهان و خطاهای قوم را اعلام کند و بر عدل و انصاف خدا شهادت دهد. او نمی‌تواند به هیچ‌یک از اینها بی‌اعتنا باشد. عیسی نیز می‌فرماید که زمانی برکت خواهیم یافت که گرسنه و تشنۀ اموری باشیم که درست هستند (متی ۵:۶). چنانچه مایل به توبه از گناهان خود نباشیم، یا نسبت به کوتاهی‌های خود واقع‌بین نباشیم، و برای مشاهدۀ پیروزی عدل و انصاف خدا احساس گرسنگی نکنیم، بیهوده است که از خدا درخواست کنیم روح مقدس خود را بر ما بفرستد. ایمان مسیحی یعنی عمل‌کردن طبق دستور کار عیسی در تمام جوانب زندگی و برای تمام جهان. دریافت روح‌القدس یعنی ثبت نام در این کار پادشاهی خدا، و به‌چالش کشیدن ساختارهای غیرعادلانۀ جامعه‌مان و نیز سوگواری بر قصورات فردی خود. انجام کاری کمتر از این، یعنی دعوت از تاریکی‌ای که میکاه آمدنش را می‌دید، در آن حال که گمراه‌شدگان روی خود را می‌پوشانند و از خدا دور می‌شوند.
