نسل حوا
«و عداوت در میان تو و زن، و در میان ذریت تو و ذریت وی می گذارم؛ او سر تو را خواهد کوبید و تو پاشنه وی را خواهی کوبید.»
پیدایش ۳: ۱۵
روی سخن این آیه با شریر است، اما پیام خوش نهفته در آن برای انسان سقوط‌کرده‌ای است که در پی آن نااطاعتی دیگر توان برخاستن ندارد. این آیه از عداوتی پرده بر می‌دارد که بین شیطان و نسل او (بی‌ایمانانی که در یوحنا ۸: ۴۴ فرزندان شریر نامیده شده‌اند) و زن به نمایندگی از تمامی انسان‌ها و ذریت او (مسیح که از نسل حوا می‌آید و آنانی که به مسیح تعلق دارند) در خواهد گرفت.
می‌توان گفت این آیه دورنمایی از برنامهٔ خدا برای رهایی انسان است. اینکه ذریت زن که اشاره به مسیح دارد سر شیطان را خواهد کوبید و این کوبیده شدن همان شکست قطعی خواهد بود. زمانی که عیسی مسیح در جلجتا به روی صلیب جان داد و عمل فدیه را به اتمام رسانید و پس از سه روز از مردگان برخاست، سر شیطان، صاحب قدرت موت، تباه گردید و کوبیده گشت و شکست خورد (عبرانیان ۲: ۱۴).
کوبیده شدن پاشنهٔ مسیح که اشاره به رنج‌های او دارد نیز اتفاق افتاد. عیسی مسیح به اراده خود، در فروتنی و تسلیم شدنی آگاهانه، کوبیده شدن پاشنه را متحمل گردید (فیلیپیان ۲: ۵- ۱۱) تا ما را در سرافرازی غلبه یافتن بر شیطان شریک گرداند. پولس ایمانداران روم را این‌چنین تشویق می‌نماید که خدای سلامتی به‌زودی شیطان را زیر پاهای شما خواهد سایید (رومیان ۱۶: ۲۰). بهره‌مند شدن از این وعده از آن جهت است که در همان ابتدا (پیدایش ۳: ۱۵) سر آن ابلیس به زیر پای ذریت زن کوبیده گردید. از‌این‌رو، تنها مسیح شایسته است که بالاتر از هر ریاست و قدرت و قوت و سلطنت و هر نامی خوانده شود، نه در این عالم فقط، بلکه در عالم آینده نیز. (افسسیان ۱: ۲۱)
اگر آن کوبیدگی و شکست نهایی به‌واسطهٔ عمل صلیب، مرگ و رستاخیز رخ نمی‌داد، پاهای انسان خمیده هرگز قوت ساییدن شیطان را نداشت. حال همان پایی که سر شیطان را کوبید، سزاوار است که همه چیز به زیر آن نهاده شود. (افسسیان ۱: ۲۲)
مطالعهٔ کتاب مقدس
پیدایش ۳: ۱۵
«و عداوت در میان تو و زن، و در میان ذریت تو و ذریت وی می گذارم؛ او سر تو را خواهد کوبید و تو پاشنه وی را خواهی کوبید.»
