عیسی مصلوب

«… زیرا در برابر چشمان خود شما عیسی مسیح به‌روشنی چون کسی که بر صلیب شد، ترسیم گردید»

غلاطیان ۱:۳

پولس رسول در رسالهٔ خود به یاد غلاطیان می‌آورد که با وجودی که ایشان عیسی مصلوب را در جسم ندیده‌اند، اما شهادت وی بر راز عیسی چنان بر جان‌هایشان نفوذ کرده که گویی وی را از روبه‌رو می‌بینند. اما، شوربختانه ایشان آن حقیقتی که سبب نجاتشان شده بود را با شریعت‌گرایی یهودی خلط کرده، متبدل ساخته بودند. لذا، پولس رسول به حسب محبت و مسئولیتی که در جان خویش نسبت غلاطیان داشت، با جدیتی باورنکردنی و با کلماتی تند و احساسی، ایشان را دعوت به بازگشت به حقیقتی که از پیش او وی شنیده‌اند می‌نماید: «آیا اینقدر بی فهم هستید که به روح شروع کرده، الآن به جسم کامل می‌شوید؟» (غلاطیان ۳: ۳)

سپس، با یاد‌آوری ایمان ابراهیم نشان می‌دهد که عدالت ابراهیم به اعمال وی نبود؛ زیرا پیش از آنکه از او فعلی ایمانی دیده شود، خداوند او را به‌حسب ایمان عادل اعلام کرد: «چنانکه ابراهیم به خدا ایمان آورد و برای او عدالت محسوب شد.» (غلاطیان ۳: ۶ پیدایش ۱۵: ۶)

از این روی، نجات نه از طریق عمل شریعت، بلکه صرفاً توسط عمل‌نجات بخش مسیح بر روی صلیب حاصل می‌شود. صلیب مسیح واقعه‌ای است که تاریخ را به کلی دگرگون ساخته و دورانی نوین به وجود آورده است. دورانی که دگر مرگ و قیام مسیح شریعت را پایان بخشیده است؛ زیرا بر حسب شریعت، نجات از افعال بود به قسمی که نجات و برکت مشروط بر رعایت شریعت موسی بود. رعایت آن شریعت مستوجب پاداش و عدم رعایت آن مستوجب مجازات بود، اما اکنون در صلیب مسیح ایام نوینی آغاز گردیده است؛ زیرا خدا در پسر خویش شریعت را به کمال رسانیده، گناه را مغلوب ساخته است تا ابنای بشر در او نجات یابند. پس، «… همگی شما به‌وسیلهٔ ایمان در مسیح عیسی، پسران خدا می‌باشید. زیرا همه شما که در مسیح تعمید یافتید، مسیح را در بر گرفتید. هیچ ممکن نیست که یهود باشد یا یونانی و نه غلام و نه آزاد و نه مرد و نه زن، زیرا که همه شما در مسیح عیسی یک می‌باشید. اما اگر شما از آن مسیح می‌باشید، هرآینه نسل ابراهیم و بر حسب وعده، وارث هستید.» (غلاطیان ۳: ۲۶ – ۲۹)