ایام روزه
از آنجا که بحث اصلی نامه به عبرانیان این است که عیسی همان مسیح و قلب هستی است، بنابراین هدف اصلی این نامه عمق‌بخشیدن به شهامت، ایمان و توکل خوانندگان به خدایی است که در مسیح آشکار شده است.
از آنجا که مسیح، طبق نامه به عبرانیان، رهبر راه منتهی به مکان اقدس است، پس ما نیز می‌توانیم به این راه برویم. ما دعوت شده‌ایم تا پیوند تازه‌ای میان زندگی کنونی‌مان در زمان و حضور ابدی خدا برقرار کنیم که نماد آن قدس‌الاقداس است. ما می‌توانیم به این لحظهٔ پرهیبت ارتباط روی آوریم، نه با ترسی فلج‌کننده، بلکه با اخلاص قلبی و این انتظار که هر عمل و رفتاری که کرده باشیم و هرچه سرخورده باشیم، با باران فیض، شسته و سرزنده خواهیم شد. ما ارزش این دعوت را داریم.
وظیفهٔ شخصی ما این است که به هر ترتیب سرمان را بلند کنیم، دست‌هایمان را بگشاییم و در این بخشایش و نیروی تازه غرق شویم. شاید چیزی شبیه چالش سطل آب یخ که چند سال پیش در جهان فراگیر شد، که در آن می‌توانیم انتظار داشته باشیم همزمان تحت تأثیر تجربهٔ نیروبخش روبه‌رو شدن با خود و بخشیده‌شدن قرار گیریم، مثل ریختن آب یخ روی سرمان.
از ما خواسته شده است همان‌طور که در آیهٔ ۱۹ «برادر» خطاب می‌شویم، برادر باشیم وچشم‌اندازی الهام‌بخش از زندگی کلیسایی و مشارکت جمعی را زنده نگاه داریم که چشم‌انداز ابدی‌ای را که مسیح عرضه می‌کند، تداوم می‌بخشد و در عین حال مانع از آن می‌شود که آن‌قدر غرق آسمان شویم که زمین را فراموش کنیم.
