منس عبدالنور

وقتی در مسیح می‌مانیم، برکات زیادی را بی‌نهایت فزونتر از هر آنچه بخواهیم یا تصور کنیم، دریافت می‌نماییم (افسسیان ۲۰:۳). حیاتی را که مسیح به ما داده تجربه خواهیم نمود و از آن به فراوانی بهره‌مند خواهیم شد (یوحنا ۱۰:۱۰). خداوند به بنی‌اسراییل یادآوری کرد که چگونه آنان را از اسارت رهانید و به همین دلیل نباید خدایان دیگری را جز او بپرستند (خروج ۱:۲۰و ۲). ما هم همین تکلیف را احساس می‌کنیم و می‌گوییم: «با مسیح بر صلیب شده‌ام و دیگر من نیستم که زندگی می‌کنم، بلکه مسیح است که در من زندگی می‌کند و این زندگی که اکنون در جسم می‌کنم، با ایمان به پسر خداست که مرا محبت کرد و جان خود را به خاطر من داد» (غلاطیان ۲۰:۲). هر که عیسی را می‌یابد، سروری وی را بر زندگی‌اش می‌پذیرد. او می‌داند که خدا را باید بیش از انسان اطاعت کرد (اعمال رسولان ۲۹:۵). وی از عیسی می‌پرسد:«خداوندا، چه می‌خواهی تابرایت بکنم؟» و گاهی می‌گوید:«حاشا از من، خداوندا!»(اعمال رسولان ۱۴:۱۰). اگر او خداوند حیات است پس نباید از ما پاسخ «نه» بشنود. چه برکتی نصیب ما شده! ‌اگر او درخواستی از ما بنماید و ما هم اطاعتش نماییم. «راه خود را فیروز خواهی یافت و همچنین کامیاب خواهی شد» (یوشع ۸:۱).