گریس دوب

زندگی کردن در سووتو بدین معناست که مردم از شما توقع دارند میان روحانی بودن و سیاسی بودن یکی را برگزینید.
ما روحانی بودن را انتخاب کردیم که تلویحا سیاسی بودن هم تلقی می‌شد:
– موعظه کردن درباره مسیح به جای نظام‌ها
– موعظه کردن محبت به جای نفرت

این گزینش عده‌ای را با ما دوست کرد و بسیاری را دشمن. علاوه بر این، فرزندانم یک گروه موسیقی تشکیل داده بودند و در آفریقای جنوبی از محبوبیت نسبی برخوردار بودند. ولی ما دریافته بودیم که وفادار بودن از محبوب بودن بهتر است. گروه‌های افراطی سیاسی سیاه پوست از ما می‌خواستند به نیروهایشان ملحق شویم. وقتی ما از هر گونه جانبداری خودداری کردیم، خودمان تبدیل به هدف شدیم. در جنگ روحانی همیشه وضع بدین منوال است. وقتی از جماعت پیروی می‌کنیم، هیچ خطری برای شیطان محسوب نمی‌شویم، اما به محض این‌که به خاطر ایمانمان به عیسای مسیح از جماعت مردم جدا می‌شویم، برای شریر تهدید به حساب می آییم. این ما را در وضعیتی خطرناک قرار می‌دهد. امن‌تر به نظر می‌رسد که گوشه‌ای بایستیم و از دور شاهد دعوای مردم باشیم، تا این‌که خودمان پیشاپیش دیگران به نزاع بپردازیم. با این حال من ترجیح دادم وارد گود شوم. در میان میدان نبرد است که برکت، پیروزی و آرامش را تجربه می‌کنید. آری، آرامش در گرماگرم نبرد. ترجیح دادم در کنار دوستان دانیال، در وسط آتش بایستم تا بیرون بمانم و از گرما هلاک شوم. پای انتخاب در میان بود. وقتی چنین انتخابی می‌کنید، به هیچ وجه مقید و در بند نیستید، بلکه «گشاده در میان آتش می‌خرامید» (دانیال ۲۴:۳). تنها حرارتی که تجربه خواهید کرد، گرمای حضور اوست. هللویاه.