ایرینا راتوشینسکایا

به‌طور معمول توجه ما، ، بیشتر بر خود شفا معطوف و متمرکز است تا برکسی که شفا می‌یابد‌. واکنش شفا گیرندگان به عمل شفا متفاوت بود. برخی بی‌درنگ خداوند را پیروی کرده، گروهی دیگر آنچه را که مسیح بدیشان فرموده بود، انجام دادند. ما چطور؟ مسیح ما را هم، چه جسمانی و چه روحانی، لمس کرده است. واکنش ما چگونه بوده است؟ آیا ما از پی او روانه شده‌ایم؟ یا اینکه به زندگی خود ادامه داده‌ایم، گویی که هیچ اتفاقی نیفتاده است؟ شاید راه میانه را در پیش گرفته و گفته‌ایم: «خداوندا، من از تو بسیار ممنونم و می‌خواهم تو را پیروی نمایم، اما اول باید به کارهای دیگر برسم. برای خانه‌ام اسباب و اثاثیه بخرم. اتاق‌ها را کاغذ‌دیواری کنم. فلان پروژه‌ٔ جدید را به پایان برسانم.» و از این قبیل حرف‌ها.
هر چه انسان بیشتر برای انجام کارهایش نقشه بکشد، کمتر فرصت به پایان رساندنشان را پیدا می‌کند. انجیل لوقا به‌طرز معنی‌داری به این واقعیت اشاره می‌کند که از ده نفری که از جذام شفا یافتند، تنها یکی برای سپاسگزاری به نزد عیسی بازگشت و عیسی از او پرسید: «مگر آن ده تن همه پاک نشدند؟ پس نه تن دیگر کجایند؟» (لوقا 17:17). مباد که هیچ وقت لازم شود خداوند چنین پرسشی از من و شما بکند.