چرا احتیاج است که برای رفتارهای اشتباه عذرخواهی کرد؟ چرا خوب است که رفتار اشتباه تکرار نشود؟ برای دانستن جواب، قسمت قبل را مطالعه کنید.
فداکاری شادی را وارد ازدواج‌تان می‌کند
«همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت کن.»
«وظیفۀ تو، رسیدگی به نیاز من است»، شعار شخص خودخواه است و «وظیفۀ من، رسیدگی به نیاز توست»، نالۀ یک برده. هر دوی این جمله‌ها، شکل هجوی از شراکت در ازدواج، یعنی شکل حقیقی آن، هستند. فداکاری بنیادی است که کل ساختار یک ازدواج خوب بر آن بنا می‌شود. هیچ چیز مهم‌تر از این نیست، چرا که هرگاه فداکاری در ازدواج وجود داشته باشد، تمام چیزهای دیگر نیز در جای خود قرار خواهند گرفت.
کلام خدا می‌گوید: «همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت کن.» (مرقس ۱۲:۳۱) اما این آیه بسیار باعث سوءتفاهم شده است. این آیه نمی‌گوید همسایه‌ات را بیشتر یا کمتر از خویشتن محبت کن، بلکه همچون خویشتن. از ما خواسته شده تا با مردم همان‌گونه رفتار کنیم که می‌خواهیم با ما رفتار کنند (متی ۷:۱۲). اگر یکی از طرفین در ازدواج بیش از حد فداکاری و ایثار نشان دهد، در واقع می‌تواند دیگری را به خودخواهی ترغیب کند، اما اگر هر دو طرف فداکاری نشان دهند، دیگر کسی دیکتاتور یا پادری نخواهد بود. فداکاری دو طرفه، راز شادی دو طرفه است.
فداکاری در این موارد نمایان می‌شود
استفاده از زمان: زمان، باارزش‌ترین کالا در زندگی است و نحوۀ صرف آن، چیزهای مهمی را در مورد شما نشان می‌دهد. اگر در ازدواج خود، به‌درستی از زمان استفاده کنید، بسیاری چیزهای دیگر نیز در مسیرتان درست پیش خواهند رفت. فراموش نکنید آنچه به‌نظر اضطراری می‌آید، شاید در حقیقت، مهم نباشد.
والدین: شاید والدین مسن‌تری دارید که نیاز به مراقبت دارند. آنها چه به تنهایی زندگی کنند یا نه، باز هم به زمان و محبت نیاز دارند و دستیابی به تعادل در این زمینه، کار آسانی نیست. شما به مسائل اضطراری کوتاه‌مدت مربوط به آنها می‌پردازید، اما فراموش نکنید که در طولانی‌مدت، الویت باید با شریک زندگی‌تان باشد.
سرگرمی‌ها: سرگرمی‌هایی که می‌توانند به ما آرامش دهند و ما را سر ذوق بیاورند، می‌توانند جدایی نیز بیافرینند. خانمی که شوهرش حسابی به دنبال‌کردن مسابقات ورزشی به‌خصوصی علاقه داشت، چنین شکایت می‌کرد: «فکر می‌کنم او آن توپ را بیشتر از من دوست داشته باشد.» شوهر دیگری نیز که دریافته بود تمرین ورزشی مورد نیاز برای بازی‌کردن در لیگ‌های برتر، باعث می‌شود زمان کمتری را با همسر و خانواده‌اش صرف کند، به بازی در لیگ‌های محلی قناعت کرد. او دلیل این کار را چنین توصیف کرد: «تمرین کمتر، ازدواج بهتر.»
ایمان: شواهد بسیار نشان می‌دهند که ایمان معنادار و ارزش‌های مشترک مرتبط با آن، می‌توانند در ثبات و شادی یک ازدواج، تأثیر به‌سزایی داشته باشند. قدم‌گذاشتن در مسیر ازدواج با فردی هم‌نظر، بسیار عاقلانه است، اما اگر شریک زندگی‌تان، بعد از ازدواج تغییر کند چه می‌شود؟ احترام متقابل در اینجا وارد عمل می‌شود. شوهری می‌گفت: «من ایمان همسرم را ندارم، اما به‌خاطر ایمانش به او احترام می‌گذارم.» در همان لحظه، خانمش گفت: «ما اجازه نمی‌دهیم تفاوت‌ها ما را از هم جدا کنند.»
دوستان: برخی افراد به دوستان و انجام کارهایی بیرون از منزل نیاز دارند. اما برای بعضی دیگر، هیچ چیز به اندازۀ ماندن در خانه جذاب نیست. شاید یکی از زوجین بخواهد در خانه بماند و دیگری، بخواهد بیرون برود. آنان که ذهنی اجتماعی دارند، هنگام شنیدن زنگ تلفن یا دیدن دوستانشان، به اوج شادی می‌رسند. اما چنین اتفاقی به شکل طبیعی، برای آنان که ساکت‌ترند، پیش نمی‌آید. به هر حال، فداکاری یعنی اینکه انسان‌ها تفاوت‌های یکدیگر را بپذیرند و آگاهانه برای برطرف‌کردن نیازهای یکدیگر، قدم بردارند.
کار: ایجاد تعادل بین کار و ازدواج، هیچ‌وقت آسان نیست. از یک طرف، وظیفه داریم تا نیازهای خانه را تأمین کنیم و از طرف دیگر، محافظت از رابطه، اهمیت به‌سزایی دارد. اما در این بین، یک چیز قطعی است: هیچ‌کس در هنگام مرگ نمی‌گوید: «ای کاش بیشتر برای کارم وقت می‌گذاشتم.»
برای تشویق همسرتان، ازدواج را مهم‌تر از کار بدانید: همیشه زمانی‌هایی خواهند بود که باید به شکل کوتاه‌مدت به فشار کاری پاسخ دهید، چون گزینۀ دیگری وجود ندارد. اما اگر مسائل شغلی، وقت و نیروی یک زوج را به تمامی بگیرند، آن‌هم طوری که رابطه‌شان آسیب ببیند، ادامۀ آن شغل باید به شکل جدی مورد بررسی قرار گیرد. خانمی چنین شکایت می‌کرد: «ای کاش شوهرم این‌قدر پول درنمی‌آورد.» در واقع، او آرزو می‌کرد که ای کاش به‌جای پول، همسرش را داشت. بگذارید همسرتان بداند که برای شما بسیار ارزشمندتر از کارتان است.
برای تشویق همسرتان، طرز فکر مربوط به شغل‌تان را در محل کار نگه دارید: کسی که معلم خردسالان بود، بدون آنکه بداند، با شوهرش مثل کودکان رفتار می‌کرد. او شوهرش را با همان لحن صدایی تصحیح می‌کرد که در طول روز و در محل کار خود داشت. در یک مورد دیگر، رئیسی را می‌شناختم که عادت داشت در دفتر، دستورات مختلفی را به دیگران بدهد. او پس از رسیدن به خانه نیز عادت کرده بود به خانمش بگوید که شمارۀ تلفن فلان شخص را برایش بگیرد. خانمش هم پاسخ می‌داد: «خودت بلند شو و زنگ بزن!» داشتن شغل مدیریتی مجوزی برای رفتار رئیس‌مابانه در منزل نیست.
برای تشویق همسرتان، قدردان کارهایی که در منزل انجام می‌دهد، باشید: در گذشته، از خانم‌ها می‌پرسیدند: «خانه‌دار هستید یا کار می‌کنید؟» اما دیگر چنین چیزی نمی‌پرسند. آشپزی، شست‌وشو، اتو‌کردن، تمیزکاری، خرید خانه، رانندگی، رفو‌کردن، مرتب‌کردن و سازماندهی، حتی فقط برای دو نفر هم کار محسوب می‌شود و وقتی هم که پای یک خانواده در میان باشد، کاری مشکل خواهد بود! حس قدردانی خود را به‌صورت واضح و مشخص به همسرتان ابراز کنید.
