با مانع‌های سر راه بخشش چه باید کرد؟ چگونه می‌توانیم ببخشیم؟ برای دانستن جواب، قسمت قبل را مطالعه کنید.
فراموش‌نکردن جنبۀ سه‌گانۀ بخشش
«عذرخواهی علامت ضعف نیست، بلکه نشانۀ قدرت است.»
اعتراف کنید: شما اعتراف می‌کنید که آنچه گفته‌اید یا انجام داده‌اید، اشتباه بوده است. منشأ مشکلات در ازدواج، تقریباً هیچ وقت مربوط به یک طرف نیست. سهم طرف‌های درگیر، شاید ۵۰/۵۰، ۶۰/۴۰، ۷۰/۳۰ یا ۸۰/۲۰ باشد، اما ۰/۱۰۰ نیست. شما مسئول تقصیرهای همسرتان نیستید، بلکه فقط مسئول قصور خودتان هستید. اعتراف به خطا، در وهلۀ نخست به خودتان و بعد به همسرتان، نشانۀ صداقت شماست.
عذرخواهی کنید: شما برای خطایی که در حق دیگری کرده‌اید و آسیبی که به او زده‌اید، ابراز تأسف می‌کنید. برخی افراد که اعتمادبه‌نَفْس پایینی دارند، تقریباً برای هر چیزی عذرخواهی می‌کنند. کسانی هم هستند که هرگز برای هیچ چیز عذرخواهی نمی‌کنند، شاید به این دلیل که در کودکی آن را هرگز نشنیده‌اند. اما عذرخواهی اصیل نه تنها مشهود است، یعنی شما به خطای خود معترف هستید، بلکه حساسیت نیز دارد. شما از غمی که در دیگری ایجاد کرده‌اید، متأسف هستید. عذرخواهی علامت ضعف نیست، بلکه نشانۀ قدرت است، یعنی نشانۀ قدرت ذهن برای دیدن و شخصیت قوی برای بیان کردن آن.
از آنجا که عذرخواهی شجاعت می‌طلبد، بنابراین عاقلانه است که پذیرفته نیز بشود. جملۀ «من باور نمی‌کنم تو یک ذره هم پشیمان باشی»، جایی برای عذرخواهی‌های بیشتر نمی‌گذارد! اگر در مورد واقعی‌بودن عذرخواهی شریک زندگی‌تان شک دارید، سعی کنید با دید مثبت به آن نگاه کنید.
اصلاح: شما رفتار خود را اصلاح می‌کنید؛ یعنی دیگر خطای خود را تکرار نمی‌کنید. یا حداقل تلاش خود را می‌کنید. شاعر گفته: «مشک آن است که خود ببوید، نه آنکه عطار بگوید»، پس اثبات واقعی‌بودن عذرخواهی نیز در اصلاح و تغییر رفتار، یا حداقل تلاشی صادقانه در جهت آن است. البته اگر کسی حقیقتاً در تلاش برای تغییر باشد، بخشیدن او نیز آسان‌تر خواهد بود.
زن و شوهری که قرار است بهترین دوست هم باشند و عمیقاً از همراهی یکدیگر لذت ببرند، یاد می‌گیرند که یک ازدواج خوب از دو نفر تشکیل شده که نه تنها بخشنده‌اند، بلکه نسبت به یکدیگر بخشاینده نیز هستند.
