شاگردی سرسپرده و معلمی توانا
«زیرا عِزرا دل خویش را به تفحص در شریعت خداوند و اجرای آن و آموزش فرایض و فرمان‌هایش در اسرائیل سپرده بود.»
عِزرا ۷: ۱۰
تجدید بنای معبد به مدیریت زَروبابل قریب ۵ سال به درازا کشید. هرچند این کار به دلیل مخالفت‌ها و مشکلات فراوان بسیار دشوار بود، اما دشوارتر از آن بازسازی هویت ملی-مذهبی قومی مصیبت‌دیده و بازگشته از تبعید بود که در ارتباط با هویت گذشته‌شان انقطاع و اختلال زیادی ایجاد شده بود. بازسازی چنین ملتی و قرار دادن آنها در مسیر صحیح زندگی روحانی و اجتماعی مورد پسند خدا، نیاز به رهبرانی خداترس داشت که با کلام خدا آشنایی داشته، مصمم باشند که از اشتباهات گذشتۀ اسرائیل درس‌های لازم را بگیرند و با حکمت الهی قوم خدا را در مسیری صحیح هدایت کنند.
برجسته‌ترین شخصی که خداوند برای انجام این امر بسیار مهم و حیاتی برگزید شخصی به نام عِزرا بود. در حدود ۷۵ سال بعد از تجدید بنای معبد، عزرا در مقام کاهن و کاتب نوشته‌‌های مقدس و معلم کلام خدا، از طرف اردشیر اول، پادشاه ایران مأمور انجام چنین امر خطیری شد. او که از شریعت موسی و فرامین خدا آگاهی کامل داشت، از طرف خدا و به‌وسیلۀ پادشاه وظیفه یافت که به زندگی مذهبی، اجتماعی و اخلاقی بنی‌اسرائیل بر‌اساس دانسته‌های خود از کلام خدا جهت و سامان دهد.
به‌یقین عزرا شخصی عادی نبود که توان حمل یک چنین مسئولیت عظیمی را بر شانه‌های خود نداشته باشد. اندک توجهی به مطالب کلام خدا، ابعاد استثنایی شخصیت عزرا برای انجام این وظیفه را بر ما آشکار می‌سازد. او شخصی بسیار مصمم بود، اما نه برای انجام امور غیرضروری یا حاشیه‌ای. عزرا دل یا به عبارتی تمام وجود خود را بر این امر متمرکز کرده بود که شریعت خدا را به‌درستی درک کرده، آن را به بهترین شکل به اسرائیلیان تعلیم دهد. چنین عزمی به یقین نیاز به مسح خدا داشت. در واقع، عزم راسخ او نشانه‌ای از همین مسح خدا بود و جالب اینجاست که عِزرا پیش‌از آنکه اقدام به تعلیم کلام خدا به دیگران کند، به‌عنوان شاگرد، با تمام وجود مایل به فراگیری کلام خدا بود.
شاگردیِ محض، از عزرا معلمی توانا ساخت و آیندۀ قوم خدا توسط تعلیم او و افرادی که او تربیت کرد، شکل گرفت. باشد که خداوند معلمینی این‌گونه به مسیحیت ایرانی ببخشد.
مطالعهٔ کتاب مقدس
عِزرا ۷: ۱۰
«زیرا عِزرا دل خویش را به تفحص در شریعت خداوند و اجرای آن و آموزش فرایض و فرمان‌هایش در اسرائیل سپرده بود.»
* عِزرا ۷: ۲۱-۲۸
۲۱«من، اردشیرِ پادشاه، حکمی برای همۀ شما خزانه‌داران ماوراءالنهر صادر کرده‌ام که هرآنچه عِزرای کاهن و کاتبِ شریعتِ خدای آسمانها از شما بخواهد، به‌کمال برآورده سازید: ۲۲تا صد وزنه نقره، صد کُر گندم، صد بَت شراب، صد بَت روغن، و نمک، به هر اندازه‌ای که بخواهد. ۲۳هرآنچه خدای آسمان فرمان داده است، بی‌دریغ برای خانۀ خدای آسمان به جای آورده شود مبادا غضب بر قلمرو پادشاه و پسرانش نازل گردد. ۲۴نیز بدانید که بر هیچ‌یک از کاهنان و لاویان و سرایندگان و دربانان و خادمان معبد و سایر خادمان این خانۀ خدا، جزیه و باج و خَراج نهادن جایز نیست.
۲۵«و تو ای عِزرا، بر طبق حکمت خدایت که در دست توست، قاضیان و داوران برگمار تا بر تمامی مردم ماوراءالنهر داوری کنند، یعنی کسانی را که شرایع خدایت را می‌دانند؛ و آنان را که نمی‌دانند، شما تعلیم دهید. ۲۶هر که شریعت خدایت و قانون پادشاه را نگاه ندارد، به‌شدت بر او حکم شود، خواه به مرگ یا تبعید یا مصادرۀ اموال یا زندان.»
۲۷متبارک باد یهوه، خدای پدران ما که مانند این را در دل پادشاه نهاده است تا خانۀ خداوند را که در اورشلیم است زینت دهد، ۲۸و در پیشگاه پادشاه و مشیران او و تمامی صاحبمنصبان قدرتمند درباری، محبت خود را شامل حال من ساخته است. پس من از آنجا که دست یهوه خدایم بر من بود، قوّت قلب یافتم و رؤسا را از میان اسرائیل گرد آوردم تا با من برآیند.
* نحمیا ۸: ۱-۸
۱آنگاه تمامی قوم همچون یک تن در میدانِ مقابل دروازۀ آب گرد آمدند. آنان به عِزرای کاتب گفتند که کتاب شریعت موسی را که خداوند به اسرائیل امر فرموده بود، بیاورد. ۲پس در نخستین روز از ماه هفتم، عِزرای کاهن تورات را به حضور جماعتی از مردان و زنان و همۀ کسانی که می‌توانستند آنچه را می‌شنوند درک کنند، بیاورْد. ۳او از سپیده‌دم تا نیمروز، در حالی که روی به سوی میدانِ مقابل دروازۀ آب داشت، آن را در حضور مردان و زنان و تمامی کسانی که می‌توانستند درک کنند، قرائت کرد. و تمامی قوم به کتاب تورات گوش فرا دادند. ۴عِزرای کاتب بر منبر چوبینی که برای همین کار ساخته شده بود، بایستاد. کنار او، بر جانب راستش مَتّیتیا، شِمَع، عَنایا، اوریا، حِلقیا و مَعَسیا، و بر جانب چپش فِدایاه، میشائیل، مَلکیا، حاشوم، حَشبَدّانَه، زکریا و مِشُلّام ایستاده بودند. ۵آنگاه عِزرا کتاب را در برابر چشمان تمامی قوم گشود، زیرا بالاتر از همۀ مردم بود. و چون آن را گشود، همۀ مردم ایستادند. ۶عِزرا، یهوه خدای عظیم را متبارک خواند و تمامی مردم با دستهایی برافراشته، در پاسخ گفتند: «آمین! آمین!» سپس خم شدند و روی بر زمین نهاده، خداوند را پرستش کردند. ۷در همان حال که قوم بر جای خود ایستاده بودند، یِشوعَ، بانی، شِرِبیا، یامین، عَقّوب، شَبِتای، هودیا، مَعَسیا، قِلیطا، عَزَریا، یوزاباد، حانان و فِلایا، که از لاویان بودند، مردم را در درک تورات یاری می‌دادند. ۸آنان از کتاب، یعنی از تورات خدا، می‌خواندند و آن را توضیح داده، مفهومش را بیان می‌کردند تا مردم آنچه را که قرائت می‌شد، دریابند.
