انجیلی دیگر نیست

در شگفتم که شما بدین زودی از آن که شما را به واسطۀ فیض مسیح فرا خوانده است رویگردان شده، به سوی انجیلی دیگر می‌روید. البته انجیلی دیگر وجود ندارد، امّا کسانی هستند که شما را مشوش می‌سازند و بر‌آنند که انجیل مسیح را تحریف کنند.

غلاطیان ۱: ۶ – ۷

پولس و سیلاس در سفر بشارتی خود در آسیای صغیر از شهرهای دربه و لستره و ایفونیه عبور کرده، به‌سمت ایالت آسیایی رومیان به راه افتادند (اعمال ۱۶). بی‌تردید آنها می‌بایست از شهر افسس پایتخت مهم و شگفت‌انگیز سر در می‌آوردند، اما روح‌القدس مانع ادامهٔ سفر آنان شد (اعمال ۱۶: ۶ – ۷). بدین ترتیب، پولس و سیلاس بدون برنامهٔ قبلی به شهر غلاطیه وارد شدند. مردمان این شهر مهاجران سِلت نژاد بودند که به لحاظ  فرهنگی و شهری به‌هیچ‌عنوان با شهرهایی مانند افسس قابل مقایسه نبوند. پولس رسول در اولین سفر خود به این شهر موفق به تشکیل کلیسای غلاطیه شد و در دومین و سومین سفر خود دوباره از منطقهٔ غلاطیه دیدن کرد (اعمال ۱۶: ۶ و ۱۸: ۲۳).

پولس نسبت به کلیسای غلاطیه احساس مسئولیت می‌کرد و خبرهایی که به وی رسیده بود، نشانه‌ای از انحراف کلیسا از آن اساسی که وی به رنج‌ها بنیان گذاشته بود می‌کرد. لذا، وی احتمالاً این رساله را در زمان اقامت خود در شهر افسس در حدود سال های ۵۴ تا ۵۴ نوشته است.

پولس بی‌هیچ مماشاتی با جدیت به موضوع تعلیم غلطی که موجب انحراف و وَهن انجیل می‌شود اعتراض می‌کند. گویا پس از عزیمت پولس، مسیحیان یهودی‌تبار که احتمالاً از اورشلیم به غلاطیه آمده بودند، سعی داشتند ایشان را وادار به پیروی از شریعت موسی کرده (غلاطیان ۳: ۲؛ ۴: ۲۱؛ ۵:۴)، وادار به ختنه کنند (۲: ۱ – ۱۰؛ ۶: ۱۲) و بدین سان، معنای نجات توسط صلیب مسیح را به کلی تبدیل نمایند (۵: ۱۱). از نظر پولس این انجیل دیگری بود و انحراف جدی از عمل نجات‌بخش مسیح؛ زیرا انسان‌ها نه به‌حسب عمل شریعت عادل شمرده شده و نجات می‌یابند، بلکه به‌وسیلهٔ ایمان است.

اندیشه‌های پولس که در رسالهٔ غلاطیان در خصوص عادل شمردگی و نجات از طریق ایمان مطرح شده است، بعدها در رسالهٔ سترگ وی، رومیان، به‌شکلی فوق‌العاده‌ای به کمال می‌رسد.