آزادی حقیقی

مسیح ما را آزاد کرد تا آزاد باشیم. پس استوار بایستید و خود را بار دیگر گرفتار یوغ بندگی مسازید.

غلاطیان ۵: ۱

آنچه پولس و مخالفانش را در برابر یکدیگر قرار داده بود آن بود که آیا غیر‌یهودیانی که به مسیح ایمان آورده‌اند باید ختنه شوند یا این امر ضرورتی ندارد.

ختنه از نظر یهودیان یک عادت و رسم قومی نبود، بلکه امری ضروری و نشانهٔ عهد خداوند با قوم برگزیده بود. لذا، تمامی فرزندان ذکور یهودی، نیز تمامی کسانی که مایل به پیوستن به یهودیت بودند، می‌بایست ختنه شده یا به عبارتی وارد عهد با خداوند شوند و مشمول رعایت تمامی شریعت یهود می گردیدند: «بلی باز به هر کس که مختون شود شهادت می‌دهم که مدیون است که تمامی شریعت را بجا آورد.» (غلاطیان ۵: ۳). بنابراین، مخالفینِ پولس سعی بر این داشتند که مشرکینی که ایمان آورده‌اند را در یوغ بندگی شریعت گرفتار کنند تا از این طریق زیر عهد قرار گرفته، جزو قوم خدا گردند.

در مقابل، پولس رسول تأکید می‌کند که خدا ما را به آن آزادی فرا خوانده است. بدین معنا که در مسیح شریعت به کمال می‌رسد و قومی نوین برای خود به‌وسیلهٔ ایمان به مسیح که به صلیب کشیده شد، مرد و مدفون گشت و از مردگان رستاخیز کرد، تولید کرده است.

به‌نظر پولس عهدی که خدا به‌وسیلهٔ موسی با قوم اسرائیل منعقد نمود با مرگ مسیح ملغی شده، عهدی نوین توسط عمل نجات بخش مسیح منعقد گردیده و توسط این عهد تمامی وعده‌هایی که از آن قوم برگزیده است، حال نه به‌وسیلهٔ ختنه و انجام شریعت، بلکه به‌وسیلهٔ ایمان به عیسای مسیح مشمول قوم نوین خداوند می‌شود که همانا کلیسای مجید اوست: «پس چونکه به ایمان عادل شمرده شدیم، نزد خدا سلامتی داریم بوساطت خداوند ما عیسی مسیح، که به وساطت او دخول نیز یافته‌ایم بوسیله ایمان در آن فیضی که در آن پایداریم و به امید جلال خدا فخر می‌نماییم.» (رومیان ۵: ۱ – ۲)